आवन्त्य

{ āvantya }

हिन्दी (hindi) WN

See : आवंत्य

A Sanskrit English Dictionary

आवन्त्य  mfn.  mfn. coming from or being in the country अवन्ति, [Suśr.]
आवन्त्य  m.  m. a king or inhabitant of अवन्ति, [MBh.]; [Hariv.]
(according to, [Manu x, 21] the आवन्त्यs are offsprings of degraded Brāhmans.)

The Practical Sanskrit-English Dictionary

आवन्त्य [āvantya] a.  a. [अवन्तिषु भवः ञ्य] Coming from or belonging to Avantī.
त्यः A prince or an inhabitant of Avantī.
The offspring of a degraded Brāhmaṇa; see [Ms.1.21.]

Shabda-Sagara

आवन्त्य  m.  ( -न्त्यः)
1. The offspring of a degraded Brahman.
2. An in- habitant. &c. of Avanti or Ougein.
E. अवन्ती and ण्यत् aff.

ROOTS:

अवन्ती ण्यत्

संस्कृतम् (Sanskrit) WN

noun  अवन्तीदेशस्य निवासी ।   Ex. आवन्त्यः राजा विक्रमादित्यः दानशूरः आसीत् ।

MODIFIES NOUN:

प्राणी वस्तुः दशा

ONTOLOGY:

संबंधसूचक (Relational) ➜ विशेषण (Adjective)