अवपातः [avapātḥ] 1 Falling down; जलं कूलावपातेन प्रसन्नं कलुषायते
[Mk.9.24;] अधश्चरणावपातम्
[Bh.2.31] falling down at the feet; (fig.) cringing.
Descent, descending; शस्त्रावपातः
[Y.2.277;] कपोत˚
[H.1;] श्येन˚ चकिता
[Māl. 8.8.] sudden swoop or pouncing.
A hole, pit.
Particularly, a hole or pit for catching elephants; अवपातस्तु हस्त्यर्थे गर्ते छन्ने तृणादिना Yādava; रोधांसि निघ्नन्नवपात- मग्नः करीव वन्यः परुषं ररास
[R.16.78.] The
[Mātaṅgal] īlā 1.1 enumerates the methods of catching elephants as follows वारीकर्म वशाविलोभनविधिभ्य चानुगत्या तथैवापातेन ततोऽ- वपातत इतीहेभग्रहः पञ्चधा ।