अवगाह् [avagāh] 1. A.
(a) To bathe oneself in, plunge into, dive into; with acc. or loc.; तमोऽपहन्त्रीं तमसां वगाह्य
[R.14.76;] अन्यमवकाशमवगाहिष्ये
[V.4;] स्वप्नेऽवगाहतेत्यर्थं जलम्
[Y.1.272;] [Bk.6.29,16.38.] (b) To go deep into, be absorbed into (fig.); अमात्यराक्षसेनाप्यनवगाहितमार्यचाणक्यस्य चरितमवगाहितुमिच्छसि
[Mu.6.] To enter, penetrate, fully pervade; विमानशृङ्गाण्यवगाहमानः (घोषः)
[Ku.7.4;] पूर्वापरौ तोयनिधी वगाह्य
[Ku.1.1;] पूर्वापरसमुद्रावगाढः
[Ś.7;] [Mk.2;] see अवगाढ also.
To determine. विषयमवगाहते यस्मात् Śāṅ.
[K.35.] -Caus. To bathe, cause to bathe.