-
ईर्ष्य् [īrṣy] ईर्क्ष्य् [īrkṣy] ईर्क्ष्य् 1 P. (ईर्ष्यति, ईर्ष्याञ्चकार, ईर्ष्यितुम्, ईर्ष्यित) To envy, be jealous of, be impatient of the success of (with dat. of person); हरये ईर्ष्यति Sk.; ईर्ष्यन्त्या वदनम- सिक्तमपि [Śi.8.36.]
-
ईर्ष्य् or
ईर्क्ष्य्cl. 1. P. ई॑र्ष्यति (p. ई॑र्ष्यत्, [TS.] ), ईर्ष्यां-चकार, ईष्यितुम् or ईर्क्ष्यति, [Pāṇ.] ; [Vop.] ; [Dhātup.] ; to envy, feel impatient at another's prosperity (with
dat. ) :
Desid. ईर्ष्यिषिषति or
ईर्ष्यियिषतिComm. on
[Pāṇ.]
-
verb अन्यस्य उपलब्धिं दृष्ट्वा मात्सर्योपजनितः असूयानुकूलः मनोव्यापारः।
Ex. रामस्य उत्कर्षं दृष्ट्वा श्यामः ईर्ष्यति।
Site Search
Input language: