शाखिन्

{ śākhin }

A Sanskrit English Dictionary

शाखिन्  mfn.  mfn. provided with branches, [Yājñ.]; [MBh.]; [Hariv.]
   separated into schools (said of the वेद), [BhP.]
   adhering to a partic. Vedic school, [Kull.]; [TPrāt.] Sch.
शाखिन्  m.  m. a tree, [Suparṇ.]; [MBh.]; [Kāv.] &c.
   a वेद which exists in various schools, [L.]
   the follower of any Vedic school, [Bādar.] Sch.
    Salvadora Persica, [L.]
    N. of a king, [L.]
तुरुष्क    pl. N. of a people (= ; cf. शाखि), [L.]

The Practical Sanskrit-English Dictionary

शाखिन् [śākhin] a.  a. [शाखा अस्त्यस्य इनि]
   Having branches (fig. also).
   Branching, ramifying.
   Belonging to any branch or school (as of the Veda). -m.
   A tree; कुल्याम्भोभिः पवनचपलैः शाखिनो धौतमूलाः [Ś.1.15.]
   A Veda.
   A follower of any Vedic school or recension.

Shabda-Sagara

शाखिन्  mfn.  ( -खी-खिनी-खि) Branched, branching, having branches. (literally or figuratively.)
  m.  ( -खी)
   1. A tree.
   2. Veda.
   3. A follower of any vedic school.
   4. An inhabitant of the northern districts bordering on India, a Turk or Tartar.
   5. The name of a king.
    E. शाखा a branch, aff. इनि .

ROOTS:

शाखा इनि .

संस्कृतम् (Sanskrit) WN

 adjective  यः शाखया युक्तः अस्ति।   Ex. आम्रः शाखी वृक्षः अस्ति।

MODIFIES NOUN:

ओषधिः

ONTOLOGY:

संबंधसूचक (Relational) ➜ विशेषण (Adjective)

SYNONYM:

शाख्य काण्डिरः

Wordnet:

asm শাখাযুক্ত

bd गेरेमसा

ben শাখাযুক্ত

guj ઘટાદાર

hin शाखायुक्त

kan ಟೊಂಗೆಯೊಡೆದ

kas لَنٛجِدار , شاخہٕ دار

kok खांदो

mal ശാഖകളുള്ള

mar शाखायुक्त

mni ꯃꯁꯥ ꯃꯔꯦꯡ꯭ꯂꯣꯡꯕ

nep शाखायुक्त

ori ଶାଖାଯୁକ୍ତ

pan ਟਾਹਣੀਆਂ ਵਾਲਾ

tam கிளையுள்ள

tel కొమ్మలుగల

urd شاخدار , ڈالی دار , ٹہنی دار