ऋत्विज्

{ ṛtvij }

A Sanskrit English Dictionary

ऋत्व्-इज्  mfn.  a mfn. ( fr. √ यज्), sacrificing at the proper time, sacrificing regularly

ROOTS:

ऋत्व् इज्

ऋत्व्-इज्  m.  m. ( क्) a priest (usually four are enumerated, viz. होतृ, अध्वर्यु, ब्रह्मन्, and उद्गातृ; each of them has three companions or helpers, so that the total number is sixteen, viz. होतृ, मैत्रावरुण, अच्छावाक, ग्राव-स्तुत्; अध्वर्यु, प्रति-प्रस्थातृ, नेष्टृ, उन्-नेतृ; ब्रह्मन्, ब्राह्मणाच्छंसिन्, अग्नीध्र, पोतृ; उद्गातृ, प्रस्तोतृ, प्रतिहर्तृ, सुब्रह्मण्य, [ĀśvŚr. iv, 1, 4-6]), [RV.]; [AV.]; [TS.]; [ŚBr.]; KātyŚr. &c.

ROOTS:

ऋत्व् इज्

ऋत्व्-इज्    b See p. 224, col. 2.

ROOTS:

ऋत्व् इज्

The Practical Sanskrit-English Dictionary

ऋत्विज् [ṛtvij] a.  a. Ved. Sacrificing at the proper season or regularly; -m. A priest who officiates at a sacrifice; यज्ञस्य देवमृत्विजम् [Rv.1.1.1;] ऋत्विग्यज्ञकृदुच्यते [Y.1.35;] cf. [Ms.2.143] also; the four chief Ṛitvijas are होतृ, उद्गातृ, अध्वर्यु and ब्रह्मन्; at grand ceremonies 16 are enumerated.

Shabda-Sagara

ऋत्विज्  m.  ( -त्विक्)
1. A domestic chaplain, a family priest.
E. ऋतु a season, यज् to worship, affix क्विन्, deriv. irr.

ROOTS:

ऋतु यज् क्विन्