अभिधेय [abhidhēya] pot. p. pot. p. To be named, mentioned, expressed &c.; वागेव मे नाभिधेयविषयमवतरति त्रपया
[K.151] words refuse, through shame, to express what I have to say.
Nameable, as a category or predicament (in logic); अभिधेयाः पदार्थाः, अभिधेयत्वं पदार्थसामान्यलक्षणम्.
यम् Signification, meaning, sense, import;
[P.I.1.34] Sk.; स्तुवन्ति गुर्वीमभिधेयसंपदम्
[Ki.14.5.] A substance;
The subject-matter; इहाभिधेयं सप्रयोजनम्
[K. P.1;] इति प्रयोजनाभिधेयसंबन्धाः
[Mugdha.] The primary or literal sense of a word (= अभिधा); अभिधेयाविनाभूत- प्रतीतिर्लक्षणोच्यते
[K. P.2.]