चोखियाचे घरी चोखियाची कांता । सोयरा तत्वतां नाम जीचें ॥१॥
बहु दिवस करी प्रपंच कारण । परी नव्हे संतान तिजलागीं ॥२॥
बैसोनियां एकांतीं आठवी पंढरीराणा । म्हणे कांवो नारायणा विसरलासी ॥३॥
आमुचीया कुळीं नाहीं वो संतान । तेणें वाटे शीण मना माझ्या ॥४॥
ऐकोनी पंढरीराव हासलासे मनीं । म्हणे ऐकें रुक्मिणी गोड एक ॥५॥
चोखियाची कांता चिंताक्रांत मनीं । संसारी असोनी उदास वृत्ती ॥६॥
पोटीं नाही मूल करी तळमळ । वंका म्हणे विठठल काय करी ॥७॥