देहासी विटाळ म्हणती सकळ । आत्मा तो निर्मळ शुध्द्बुध्द ॥१॥
देहिंचा विटाळ देहीच जन्मला । सोवळा तो झाला कवण धर्म ॥२॥
विटाळावाअंचोनी उत्पत्तीचे स्थान । कोण देह निर्माण नाही जगीं ॥३॥
म्हणुनी पांडुरंगा वानितसे थोरी । विटाळ देहांतरी वसतसे ॥४॥
देहाचा विटाळ देहींच निर्धारी । म्हणतसे महारी चोखियाची ॥५॥