१.
विटेवरी उभा नीट कटावरी कर । वाट पाहे निरंतर भक्ताची गे माये ॥ १ ॥
श्रीमुकुट रत्‍नाचा ढाळ देती कुंडलांचा । तुरा खोंविला मोत्याचा तो गे माय ॥ २ ॥
कंठी शोभे एकावळी । तोडर गर्जे भूमंडळी । भक्तजनाची माउली तो गे माये ॥ ३ ॥
सोनसळा पीतांबर । ब्रीद वागवी मनोहर । सेना वंदि निरंतर तो गे माय ॥ ४ ॥
२.
विटेवरी उभा नीट देखिलागे माये । निवाली कांती हरपला देहभाव ॥ १ ॥
तें रूप पाहतां मन माझें वेधले । नुठेचि कांहीं केलें तेथुनि गे माये ॥ २ ॥
अवघे अवघियाचा विसर पडियेला । पाहतां चरणाला श्रीविठोबाच्या ॥ ३ ॥
सेना म्हणे चला जाऊं पंढरीसी । जिवलग विठ्ठलासी भेटावया ॥ ४ ॥
३.
जो हा दुर्लभ योगिया जनासी । उभाचि देखिला पुंडलीकापासी ॥ १ ॥
हारपलें दुजेपण फिटला संदेह । निमाली वासना गेला देहभाव ॥ २ ॥
विठेवरी उभा पंढरीचा राणा । सेना म्हणे बहु आवडतो मना ॥ ३ ॥
४.
जातां पंढरीसी सुख वाटे जीवा । आनंदें केशवा भेटतांचि ॥ १ ॥
या सुखाची उपमा नाहीं त्रिभुवनीं । पाहिली शोधोनी अवघीं तीर्थे ॥ २ ॥
ऐसा नामघोष ऐसे पताकांचे भार । ऐसे वैष्णव डिंगर दावा कोठें ॥ ३ ॥
ऐसी चंद्रभागा ऐसा पुंडलीक । ऐसा वेणुनादीं काला दावा ॥ ४ ॥
ऐसा विटेवरी उभा कटेवरी कर । ऐसें पाहतां निर्धार नाहीं कोठें ॥ ५ ॥
सेना म्हणे खूण सांगितली संतीं । यापरती विश्रांती न मिळे जीवा ॥ ६ ॥
५.
समचरण विटेवरी । पाहतां समाधान अंतरीं ॥ १ ॥
चला जाऊं पंढरीसी । भेटुं रखुमाई वरासी ॥ २ ॥
होती संतांचिया भेटी । सांगू सुखाचिया गोष्टी ॥ ३ ॥
जन्ममरणाची चिंता । सेना म्हणे नाही आतां ॥ ४ ॥
६.
विटेवरी उभा । जैसा लावण्याचा गाभा ॥ १ ॥
पायीं ठेउनियां माथा । अवघी वारली चिंता ॥ २ ॥
समाधान चित्ता । डोळा श्रीमुख पाहतां ॥ ३ ॥
बहू जन्मी केला लाग । सेना देखे पांडुरंग ॥ ४ ॥
७.
जेथें वेदा न कळे पार । पुराणासी अगोचर ॥ १ ॥
तो हा पंढरीराणा । बहु आवडतो मना ॥ २ ॥
सहा शास्त्र शिणलीं । मन मौनचि राहिली ॥ ३ ॥
सेना म्हणे मायबाप । उभा कटी ठेउनी हात ॥ ४ ॥
८.
ब्रह्मादिक पडती पायां । जे शरण पंढरीराया ॥ १ ॥
मोक्ष मुक्ती लोटांगणीं । उभ्या तिष्ठती आंगणीं ॥ २ ॥
सूर्यसुत शरणागत । येउनी चरणीं लागत ॥ ३ ॥
काया मनें वाचा । सेना शरण विठोबाचा ॥ ४ ॥
९.
मोक्ष आणि मुक्ति । हे तो तुम्हांसी आवडती ॥ १ ॥
एका नामावांचून कांही । नसे आवडी आम्हां पाही ॥ २ ॥
तुम्ही करावा जतन । तुमचा आहे ठेवा राखून ॥ ३ ॥
सेना म्हणे देई भेटी । कृपावंता जगजेठी ॥ ४ ॥
१०.
शरण जाऊं कोणासी । तुजविण ऋषीकेशी ॥ १ ॥
पाहतां नाहीं त्रिभुवनी । दुजा तुज ऐसा कोणी ॥ २ ॥
पाहिला शोधुनी । वेदशास्त्र पुराणीं ॥ ३ ॥
सेना म्हणे पंढरीराया । शरण सांभाळी सखया ॥ ४ ॥
११.
देहूडे ठाण सुकुमार गोजिरें । कल्पद्रुमातळीं उभा देखिलारे ॥ १ ॥
मनीं वेध लागला त्या गोपाळाचा । जो जिवलग गोपगोपिकेचा ॥ २ ॥
जी सावळी सगुण घनानंद मूर्ति । पाहतां वेधली माझी चित्तवृत्ती ॥ ३ ॥
जो उभाचि राहिला व्यापुनी सकळ । भेटिलागीं सेना व्हावी उतावळी ॥ ४ ॥
१२.
धन्य महाराज पुंडलीक मुनी । वैकुंठीचा सखा आणिला भूतळालागोनी ॥ १ ॥
केला उपकार जग तारिलें सकळ । निरसली भ्रांति माउली स्नेहाळ ॥ २ ॥
आली चंद्रभागा गर्जना करीत । तुझिया भेटीलागी उतावीळ धांवत ॥ ३ ॥
जोडोनिया पाणी सेना करी विनवणी । म्हणे धन्य पुंडलीका माथा ठेविला चरणीं ॥ ४ ॥
१३.
उदार तुम्ही संत । मायबाप कृपावंत ॥ १ ॥
केवढा केला उपकार । काय वाणूं मी पामर ॥ २ ॥
जडजीवा उद्धार केला । मार्ग सुपंथ दाविला ॥ ३ ॥
सेना म्हणे उतराई । होतां न दिसे कांहीं ॥ ४ ॥
१४.
तुम्ही संत दयानिधी । तारा सांभाळा दुर्बुद्धि ॥ १ ॥
तुम्हां आहे शरणागत । तरी तारावा पतित ॥ २ ॥
अधिकार नाहीं । न कळे भक्तिभाव कांहीं ॥ ३ ॥
वागवा अभिमान । सेना आहे याती हीन ॥ ४ ॥
१५.
आजि सोनियाचा दिवस । दृष्टीं देखिलें संतांस ॥ १ ॥
जीवा सुख झालें । माझें माहेर भेटलें ॥ २ ॥
अवघा निरसला शीण । देखता संतचरण ॥ ३ ॥
आजि दिवाळी दसरा । सेना म्हणे आले घरा ॥ ४ ॥
१६.
म्हणविलों विठोबाचा दास । शरण जाईन संतांस ॥ १ ॥
सदा सुकाळ प्रेमाचा । नासे दुष्ट मळ बुद्धीचा ॥ २ ॥
ऐकतां हरीचें कीर्तन । अभक्त भक्ति लागे जाण ॥ ३ ॥
उभा राहे कीर्तनांत । हर्षे डुले पंढरिनाथ ॥ ४ ॥
सेना म्हणे हेंचि सुख । नाहीं ब्रह्मयासि देख ॥ ५ ॥
१७.
मायबाप कृपावंत । तुम्ही दयाळू संत ॥ १ ॥
घातला भार तुमच्या माथा । आवडे तें करा आतां ॥ २ ॥
चिंतुनि आलों पायांपाशीं । न धरीं वेगळें मशी ॥ ३ ॥
सेना म्हणे पायीं मिठी । घातली न करा हिंपुटी ॥ ४ ॥
१८.
तेचि एक संत जाणा । आवडती नारायणा ॥ १ ॥
पांडुरंगावांचोनि कांहीं । न जाणे दुसरे पाही ॥ २ ॥
मुखीं नाम अमृतवाणी । धाले मनीं डुल्लती ॥ ३ ॥
सेना म्हणे पायीं माथां । त्यांच्या ठेवियला आतां ॥ ४ ॥
१९.
संतसंगतीनें थोर लाभ झाला । मोह निरसला मायादिक ॥ १ ॥
घातले बाहेरा काम क्रोध वैरी । बैसला अंतरीं पांडुरंगा ॥ २ ॥
दुजियाचा वारा लागूं नेदी अंगा । ऐसें पांडुरंगा कळो आलें ॥ ३ ॥
संतांनीं सरता केला सेना न्हावी । ब्रह्मादिक पाही नातुडे जो ॥ ४ ॥
२०.
उदार तुम्ही संत । मायबाप कृपावंत ॥ १ ॥
केवढा केला उपकार । काय वाणूं मी पामर ॥ २ ॥
जड जीवा उद्धार केला । मार्ग दाखविला सुपंथ ॥ ३ ॥
सेना म्हणे उतराई । होता कांहीं दिसेना ॥ ४ ॥
२१.
हित व्हावें मनासीं । दवडा दंभ मानसीं ॥ १ ॥
अलभ्यलाभ येईल हातां । शरण जावें पंढरिनाथा ॥ २ ॥
चित्त शुद्ध करा । न देई दुजियासी थारा ॥ ३ ॥
हेंचि शस्त्र निर्वाणीचें । सेना म्हणे धरा साचें ॥ ४ ॥
२२.
करिसी खटपटी । पोटासाठीं आटा आटी ॥ १ ॥
नाम घेतां विठोबाचें । काय तुझ्या वाचें वेंचे ॥ २ ॥
धनाचिया आशा । वाउगा फिरसी दाही दिशा ॥ ३ ॥
जावें हरिकीर्तना । आवडेचि तुझ्या मना ॥ ४ ॥
सेना म्हणे ऐसा नरा । जवळूनि दूर करा ॥ ५ ॥
२३.
धन कोणा कामा आलें । पहा विचारूनि भले ॥ १ ॥
ऐसें सकळ जाणती । कळोनियां आंधळे होती ॥ २ ॥
स्त्रिया पुत्र बंधु पाही । त्याचा तुझा संबंधु नाहीं ॥ ३ ॥
सखा पांडुरंगाविण । सेना म्हणे दुजा कोण ॥ ४ ॥
२४.
रामें अहिल्या उद्धरिली । रामें गणिका तारिली ॥ १ ॥
म्हणा राम श्रीराम । भवसिंधु तारक राम ॥ २ ॥
रामें जटायु तारिलें । रामें वानरा उद्धरिलें ॥ ३ ॥
ऐसा अयोध्येचा राजा । सेना म्हणे बाप माझा ॥ ४ ॥
२५.
मुखीं नाम नाहीं । त्याची संगती नको पाही ॥ १ ॥
ऐसियाचे मुखीं माउली । वार घालितां विसरली ॥ २ ॥
जया नावडे संतसंगती । अधम जाणावा निश्चिती ॥ ३ ॥
नाम घेतां लाज वाटे । रंभे निर्लज्ज भेटें ॥ ४ ॥
जातां हरिकीर्तना । नावडे ज्याच्या मना ॥ ५ ॥
सेना म्हणे त्यास । कुलासुद्धां नर्कवास ॥ ६ ॥
२६.
स्वहित सांगावें भलें । जैसें आपणासि कळे ॥ १ ॥
त्यांच्या पुण्या नाहीं पार । होय अगणित उपकार ॥ २ ॥
मोहपाशें बांधिला । होता तोहि मुक्त केला ॥ ३ ॥
जेणें वाट दाखविली । सेना म्हणे कृपा केली ॥ ४ ॥
२७.
रामकृष्ण नामें । ऐसी उच्चारावीं प्रेमें ॥ १ ॥
तेणें काळ दुरी पळे । जाती दोष ते सकळे ॥ २ ॥
ऐसा नामाचा प्रताप । मागें निवारिला ताप ॥ ३ ॥
मुखीं रामनाम उच्चारी । सेना म्हणे निरंतरी ॥ ४ ॥
२८.
मानिसी देहाचा भरंवसा । केला जाईल नकळे कैसा ॥ १ ॥
सार्थक कर हो कांहीं । जेणें हरी जोडे पायां ॥ २ ॥
धनसंपत्ति पाही । ही तो राहील ठायीं ॥ ३ ॥
शरण रिघा पंढरिराया । सेना न्हावी लागे पायां ॥ ४ ॥