श्रीगुरुबोध ग्रंथ - तृतीय प्रकरण

॥ श्रीगणेशायनमः ॥
मज समोर बैसविलें । गुरुरायें बोलों आरंभिलें । ह्मणती तुज कोणीं गांजिलें । सांग मज ॥१॥
संसारें त्रासलों ह्मणसी । तरी तूं त्याचा द्रष्टा आहेसि । असंगत्वें पाहसी । तरी तूं निराळा ॥२॥
तूं तुझें स्वरूप विसरलासी । ह्मणोनि संसारीं भुललासी । आतां तरी दृश्य भासासी । टाकूनि देईं ॥३॥
तुझ्यापुढें जें जें दिसे । तें तें सर्वहि नासे । तुझा तूं असतचि असे । सर्वकाळ ॥४॥
जन्ममरण तुला नाहीं । अवस्थात्रयाचा साक्षी पाहीं । सच्चिदानंद लक्षणीं तिहीं । ओळखी घे तूं ॥५॥
तूं नामरूपातीत अससी । दृश्य पदार्था नातळसी । तुझा तूंचि अससी । वेगळेंपणें ॥६॥
कैंचा पुत्र कैंची जाया । सुखासाठीं ह्मणती या या । माझी माझी ह्मण़सी काया । ती तूं नव्हेसी सर्वथा ॥७॥
मुखें माझें जें ह्मणसी । तें तूं कैसेनि होसी । त्याहूनि निराळा अससी । ह्मणूनि म्हणसी माझें ॥८॥
तिन्ही अवस्थांचा साक्षी । बरवें आपणातें लक्षी । खोटें अहंपण भक्षीं । सुखिया होसी ॥९॥
नाम रूप तुला नाहीं । ऐसें सांगितलें पाहीं । तें स्पष्ट सांगतों हृदयीं । दृढ धरूं ॥१०॥
ज्यावेळीं तुझें जन्म झालें । आईबापें नाम ठेविलें । तेंचि सत्य मनीं कल्पिलें । माझें ऐसें ॥११॥
दुसर्‍यासि हाक मारितां । तूं ओ न देसी तत्वतां । तुझें नाम उच्चारितां । पुढें होसी ॥१२॥
सत्य नाम एकचि धरिलें । तरी तेंही मिथ्या ठरलें । कैसें तेंही वहिलें । सांगतों तुज ॥१३॥
बाप मुला म्हणोनि पाचारी । मुलें दादा म्हणती निर्धारीं । चाकर साहेब म्हणोनि पुढारीं । सांगाया येती ॥१४॥
इतुक्यां ओ देसी स्वभावें । मग कैचें नाम खरें मानावें । हेंचि मजसी सांगावें । निश्चय करूनि ॥१५॥
मूल हेंचि नाम सत्य मानिसी । तरी बाबा म्हणतां ओ कां देसी । बाबा हेंचि सत्य धरिसी । तरी दादा म्हणतां सरसी पुढें ॥१६॥
विचारें तुला नामचि नाहीं । म्हणूनि कोणत्याही नामें पाहीं । पाचारितां विषाद कांहीं । वाटेचिना ॥१७॥
इति श्रीगुरुबोध ग्रंथ । श्रवणें लाभे मोक्षपंथ । मननाभ्यासें श्रीभगवंत । हृदयीं भेटे ॥१८॥
इति श्रीगुरुबोधे तृतीय प्रकरणं संपूर्णम् ॥३॥