गवळण - ६ ते १०

६.
येत येत उभा राजबिदीं । सर्वें चाले गोपाळांची मांदी । नारी पाहती उभया बिदीं । एकीच्या धरूनि बाहुवा खांदीं ॥१॥
हरिहरनंदना साद्दश्य लोचना । डोळ्यां वेगळा न बा जासी कान्हा ।
अरे कान्हा मनमोहना । गोपी भुलल्या तुझिया गुणा ॥ध्रु०॥
चतुर्वेद नागवी भाट सांगातें । उभया वर्णितां रामकृष्णातें ।
श्रुति स्मृति विद्यावंतें । जय जय म्हणती कृपानिधितें ॥२॥
येत येत उभा रहात । सुदाम्याच्या खांद्यावरी हात ।
समद्दष्टी गोपिका न्याहाळीत । चैतन्य चोरोनि आनंदें डुल्लत ॥३॥
ऐसा कृष्ण सौभाग्यसुंदर । लावण्य गुण रत्नाकर ।
विष्णुदास नामयाचा दातार । भक्ति भावें वोळंगा सारंगधर ॥४॥
७.
जाये जाये जाये परतोनी पाहे । लाजावला जीव पर न लगे सोय गे माय ॥१॥
नावेक विठ्ठल पाहूं द्या साजणी । न पुरे गे धणी डोळियांची ॥२॥
देखिला गे माय लावण्यसागर । नामया दातार केशिराज ॥३॥
८.
मल्हार महुडें गगनीं दाटलें । विजु खळें गर्जिन्नलें गे माय ॥१॥
गोविंद पाहाया लौकरी । कैसे वरुषताहे मधु धारी ये माया ॥२॥
आनंदें मयूरें नाचती आपैसे । प्रेमे निळकंठ झाले ते कैसे ॥३॥
नामया स्वामी द्दष्टी सोज्वळ । जीव लागला गोपाळेगे माय ॥४॥
९.
ध्यान सांवळें गोकुळींचें । धांव पाव वेगीं हरी सांवळिया ॥ध्रु०॥
सांवळीसी आंगीं उटी । सांवळी कस्तुरी लल्लाटीं ।
सांवळीसी कांसे कासियला कटीं । गोवळिया ॥१॥
सांवळीसी तनु वरवी । सांवळें वृंदावन मिरवी ।
सांवळ्याशा तुळसी कानीं । मंजुरिया कोंवळिया ॥२॥
संवळीसी कंठीं माळा । सांवळें ह्रदयीं पदक विशाळा ।
सांवळ्याशा गोपी केल्या ओंवळ्या । गोंवळिया ॥३॥
सांवाळिसी हातीं काठी । सांवळासा कांबळा पाठीं ।
नामयाचा स्वामी गायी राखी । धवळ्या आणि पिंवळ्या ॥४॥
१०.
कोकिळे चित्कळा रत्नाची ते कीळा । मान ईं सोज्वळा वर्णूं हरीचा ॥१॥
वृंदावनीं वेणू वाजे रुणुझुणू । वेध तनुमनु गोपाळांचा ॥२॥
देहुडा पाउलीं हरि गोपाळा गोजिरीं । वाहाती ते लालोरी हरी छंदें ॥३॥
वेधलीं वनचरें गोधनें अपारें । पक्षीकुळें साचारें तल्लिन झालीं ॥४॥
यमुनेचें उदक जळचरें सम्यक । पाताळीं पन्नग एको ठेली ॥५॥
ऐसे कृष्ण वेधें तल्लिन झाले बोधें । नामा म्हणे वेणूछंदें स्थिर झाली ॥६॥