श्रीगुरुबोध ग्रंथ - द्वितीय प्रकरण

॥ श्रीगणेशायनम: ॥ त्रिविधतापें तापलों । दारापुत्रीं उबगलों । प्रपंच करितां त्रासलों । वारंवार ॥१॥
या दु:खांतूनि पार करी । ऐसा कोण या संसारीं । मिळेल तरी चरणांवरी । लोळेन त्यांच्या ॥२॥
ऐसी करितां तळमळ । भिऊं नको ऐसा मंजूळ । शब्द ऐकूं आला प्रांजळ । देहामागें ॥३॥
आनंदी आनंद वाटला । दु:खसागर आटला । चिन्मय मूर्ति भेटला । सद्नुरुराज ॥४॥
पाहतां दिव्यकांति । डोळे दिपोनि गेले निश्चितीं । सर्व भावें चरणांप्रती । शरण गेलों ॥५॥
तनुमनधन अर्पिलें । मग प्रार्थनेतें आरंभिलें । मज संसारापासोनि तारिलें । पाहिजे स्वामी ॥६॥
देहबुद्धीनें नाडलों । अत्मस्वरूपा विसरलों । विषयरंगीं रंगलों । रात्रदिवस ॥७॥
माझा पुत्र माझी कांता । सुखी राहो ऐसी चिंता । एकही दिवस भगवंता । नाठविलें जी ॥८॥
व्यापार बहुत चालविला । आयुष्यकाळ घालविला । ज्ञानदीप मालविला । प्रपंचवातें ॥९॥
आतां बुद्धि आठवली । माझी वयसा व्यर्थचि गेली ।  पश्चात्तापें उबगली । चित्तवृत्ती ॥१०॥
यासि आतां काय करूं । कैसेनि हा संसार तरूं । दु:खसागराचा परपारू । पावेन जी ॥११॥
मी तुमचा सर्वभावें । तुम्हां पाहिजे तें करावें । धरावें कीं सोडावें । तुम्हांपाशीं ॥१२॥
शरणागतांचें रक्षण । हेंचि आपुलें ब्रीद जाण । तरी तारावें मजलागून । सद्‌गुरुस्वामी ॥१३॥
तुम्ही ईश्वराचे अवतार । सर्वजगासी आधार । तुम्हांसि माझा नमस्कार । साष्टांग भावें ॥१४॥
तुमच्या कृपेचा पारु । नेणवे ब्रम्हादिकां निर्धारु । भवसागरींचें तारूं । हेचि पाय ॥१५॥
मी बालक अज्ञान ।  करावया न कळे स्तवन । मंदमति हीन दीन । पायीं पडतों ॥१६॥
तुमचें नाम पतितपावन । मी पतीत आलों शरण । आतां माझें उद्धरण । करावें जी ॥१७॥
ऐसी करोनि प्रार्थना । साष्टांग नमस्कार चरणां । घातला तेव्हां सद्‌गुरु राणा । कृपेनें द्रवला ॥१८॥
प्रेमें कवटाळूनि ह्रदयासी । कूर्मद्दष्टीं पाहिलें मजशीं । बोलिले बाळा कष्टी झालासी । बहुत जन्म घेउनी ॥१९॥
अभयवचन दिधलें । तेणें मन सुखावलें । भवभय पळोनि गेलें । त्याचिवेळीं ॥२०॥
इति श्रीगुरुबोध ग्रंथ । श्रवणें लाभे मोक्षपंथ । मननाभ्यासें श्रीभगवंत । ह्रदयीं भेटे ॥२१॥
इति श्रीगुरुबोधे द्वितीय प्रकरणं संपूर्णम्‌ ॥२॥