राम ठेवील जी स्थिति । त्यात समाधान राखे ज्याची वृत्ति । त्या नाव खरी विरक्ति ॥ रामाआड जें जें कांही । तेथून दूर ठेवी वृत्ति । या नांव विवेकाची प्राप्ति ॥ वृत्ति न होऊ द्यावी विषयीं फार । चित्तीं चिंतावा रघुवीर ॥ जेव्हां वृत्ति होते विषयाकार । तेथें न राहे सारासार विचार ॥ वृत्ति राही अभिमानाला धरुन । तेथें न राही कधीं अनुसंधान ॥ जें जें पाहावें तें तें रामच होईजे । ऐसी ठेवावी वृत्ति । रघुनंदन आणावा चित्तीं ॥ काळोख अत्यंत मातला । घालवावयास उपाय दुजा न सुचला । होतां सूर्याचें आगमन । काळोख जाईल स्वत : आपण ॥ तैसें ‘ राम कर्ता ’ हा भाव ठेवतां चित्तीं । उपाधीरहित बनते वृत्ति ॥ वृत्ति असावी शुद्ध , संतसज्जनांना प्रमाण । त्याने संतुष्ट होईल नारायण ॥ जग स्वार्थमूलक खरें । हें आपले वृत्तीवरुनच ओळखणें बरें ॥ वृत्ति अलग करावी सर्वांहून । आलेली ऊर्मि करावी सहन । सर्व कर्ता जाणून रघुनंदन ॥ नि : संशय करावी वृत्ति आपण । सदगुरुस जावें शरण । संशयविरहित वृत्तीने घ्यावे नाम । जें सुखाचें आहे धाम ॥ शुद्ध ज्याचें अंत : करण । शुद्ध ज्याचें आचरण । परमात्म्याबद्दल शुद्ध ज्याची वृत्ति । त्याच्याहून दूर न राहे रघुपति ॥ सर्व कांहीं करावें आपण । पण वृत्तीनें त्यांत न गुंतावें आपण ॥
नामांत ठेवावें प्रेम । तेथें प्रकटेल पुरुषोत्तम ॥ देहाचें चलन ज्याचे सत्तेनें । त्या रघुपतीचें स्मरण असावे आनंदाने ॥ वासना नामापायीं जडली । धन्य धन्य सज्जनीं मानिली ॥ पाणी माती एक झाले । वेगळे नाहीं करतां आले । निवळी घालावी पाण्यांत । पाणी स्वच्छ होतें जाण ॥ तैसा विषयांत राहून जगतीं । नामाची ठेवावी संगति ॥ विषयाचें विष शोषून घेई । ऐसी आहे नामाची प्रचीति ॥ शक्य तितकें राहावें नामांत । याहून दुसरें न आणावे मनांत ॥ परा पश्यंती वैखरी वाणी । याच्याही पलीकडे नाम ठेवा स्मरणीं ॥ नामापरती उठेल वृत्ति । तेथें सावध असावें तुम्हीं ॥ जो नामांत राहिला दंग । त्याने लुटला रामरंग ॥ रामनाम बोलावें वाचा । काळ न येऊं द्यावा काळजीचा ॥ नामाविण राम । जैसें पाकळ्यांविण फूल जाण ॥ नाम ज्यानें घेतलें सर्वकाळ । जिंकला त्यानें एक अंतकाळ ॥
भगवंत ठेवील त्यांत हित मानावें । अखंड नामस्मरण घ्यावें ॥ नामांत स्वत : चा विसर । हेंच देईल रघुवीर ॥ भगवंताची प्राप्ति , संतांची संगति , नामाचे प्रेम , । हें भगवत्कृपेवाचून नाहीं साधत जाण ॥ सतत करावें नामस्मरण । सर्व इच्छा राम करील पूर्ण ॥