-
मिन्द् or
मिद्cl. 1. Ā. or cl. 4. P. ([Dhātup. xviii, 3 and xxvi, 133] ) मे॑दते or मे॑द्यति (of the former only 3. sg. Impv. मेद॑ताम्, [RV. x, 93, 11] ; pf. मिमेद, मिमिदे; aor. अमिदत्, अमेदिष्ट; fut. मेदिता, मेदिष्यति, °ते; ind.p. मिदित्वा or मेदित्वाGr. ; Pass. , मिद्यतेimpers. [Pāṇ. 7-3, 82] Sch. ), to grow fat, [RV.] ; [TS.] ; [Br.] ; cl. 10. P. ([Dhātup. xxxii, 8] ) मिन्दयति or मेदयति (cf. [MBh. viii, 1992 and] मित्र); the latter also as Caus. ‘to make fat’ [RV. vi, 28, 6.]
-
मिन्द् [mind] 1, 1 U. (मिन्दति, मिन्दयति-ते). See मिद् II.
Site Search
Input language: