हिमाईयत

महाराष्ट्र शब्दकोश

 स्त्री. 

1. संरक्षण ; मोठयाचा आश्रय ; आधार ; मदत . पेंडारी यांची हिमाईत करून स्वामीचा क्रोध होऊन स्वामी उपोषणें करितात हे काय ? - ख ९ . ४५४८ .
2. जोरावारी ; दंडेली . आऊंघकर हिमायेतीने आऊतें धरितात . - रा ६ . १३ . [ अर . हिमायत ]

हिमाइती , हिमायती , हिमाइत्या , हिमायत्या , हिमाइतीचा , हिमाईदार , हिमाईतगार वि.  

1. आश्रित ; संरक्षित
2. आवडता दोस्त .

हिमाइतीचा गाढव , हिमाइतीची गधडी  पु.स्त्री. 

1. आवडते गाढव .
2. ( ल . ) आवडता पण नालायक आश्रित

म्ह० हिमाइतीचा गाढव तेज्याला लाता मारी .

हिमायत , हिमायेत , हिमायतदार , हिमायती    हिमाईत इ० पहा . हिमायतीच्या बळें गरीबगुरिबाला गुरकांवू नको .