-
अनुशुच् [anuśuc] 1 P. To bewail, mourn over, regret; गतासूनगतासूंश्च नानुशोचन्ति पण्डिताः [Bg.2.11.] कथं तमेव चौरहतकमनुशोचसि [Mk.3;] नष्टं मृतमतिक्रान्तं नानुशोचन्ति पण्डिताः [Pt. 1.333;] शैशवं ते स्मृत्वात्मानमनुशोचामि [K.333;] विराजमानौ शोकेऽपि तनयाननुशोचतम् [Ve.5.4] condole with, weep with. -Caus. To mourn over, deplore, grieve for, regret; तृणमिव वने शून्ये त्यक्ता न वाप्यनुशोचिता [U.3.32] nor was she (her loss) regretted.
-
अनु -√ 1.
शुच् to mourn over, regret, bewail: Caus. P. -शोचयति, to mourn over.
-
See : अनुतप्य
Site Search
Input language: