मूकं [mūka] a. a. [मू-कक्]
Dumb, silent, mute, speechless; मूकं करोति वाचालम्; मूकाण्डजम् (काननम्)
[Ku.3.42;] सखीमियं वीक्ष्य विषादमूकाम्
[Gīt.7;] मूकीभूतघण्टास्वरास्वन्तःपुरदोलासु
[K.9;] मूकीभूतवीणा
[K.132.] Poor, miserable, wretched.
कः A mute; मौनान्मूकः
[H.2.26.] v. l.;
[Ms.7.149.] A poor or miserable man.
A fish.
The offspring of a mule and a mare.
-का A crucible; see मूषा-Comp.
-अण्डज a. a. (a forest) whose birds are silent;
[Ku.] -अम्बा a form of Durgā.
-भावः silence, muteness, dumbness (also मूकता,
-त्वम् in this sense).