निमील् [nimīl] 1
[P.] To shut the eyes; यदा स्वपिति शान्तात्मा तदा सर्वं निमीलति
[Ms.1.52;] [R.12.65.] To close the eyes in death, die; निमिमील नरोत्तमप्रिया हृतचन्द्रा तमसेव कौमुदी
[R.8.37.] To obscure (fig.); प्रजालोपनिमीलितः
[R.1.68.] To be closed or shut, (as eyes, flowers &c.); निमीलितानामिव पङ्कजानाम्.
To disappear, vanish, set (fig. also); नरेशे जीवलोकोऽयं निमीलति निमीलति
[H.3.138;] द्यौर्निमीलितनक्षत्रा Hariv. -Caus.
To shut, close; उन्मीलि- तापि दृष्टिर्निमीलितेवान्धकारेण
[Mk.1.33;] न्यमिमीलदब्जनयनं नलिनी
[Śi.9.11;] लीलापद्मं न्यमीलयत्
[Kāv.2.261;] [Ku.3.36;5.57;] [R.19.28.] To kill.