धूपः

संस्कृतम् (Sanskrit) WN

 noun  एकं मिश्रितं गन्धद्रव्यं यस्य ज्वलनेन सुगन्धितः धूमः जायते।   Ex. धूपं गन्धवर्तिकादीञ्च प्रज्वाल्य भगवतः पूजनं क्रियते।

ONTOLOGY:

मानवकृति (Artifact) ➜ वस्तु (Object) ➜ निर्जीव (Inanimate) ➜ संज्ञा (Noun)

SYNONYM:

तुरुष्कः पिण्डकः सिह्लः यावनः यक्षधूपः सर्जरसः रालः सर्वरसः गन्धपिशाचिका

Wordnet:

asm ধূপ

bd धुप

ben ধূপ

guj ધૂપ

hin धूप

kas مُشکہٕ تُج

kok धूप

mal അഷ്ടദ്രവ്യം

mni Dꯨꯞ

pan ਧੂਫ

tam சாம்பிராணி

urd دھوپ , اگربتی

 noun  देवपूजने वायुशुद्धये, सुगन्धप्राप्त्यै च ज्वाल्यमानेन सुगन्धद्रौव्येण वहमानः सुगन्धी धूमः ।   Ex. धूपस्य आधिक्येन श्वासोच्छ्वासे अवरोधः भवति ।

ATTRIBUTES:

सुगन्धित

ONTOLOGY:

मानवकृति (Artifact) ➜ वस्तु (Object) ➜ निर्जीव (Inanimate) ➜ संज्ञा (Noun)

   See : धूमः