|
तुण्ड n. n. a beak, snout (of a hog &c.), trunk (of an elephant), [TĀr. x] ; [MBh.] &c. the mouth (used contemptuously), [Bādar. ii, 2, 28] ; [Śaṃk.] अयस् the point (of an arrow &c.) See -, धूस्- the chief, leader, [Dhūrtan. i, 4] तुण्ड m. m.Cucumis utilissimus, [L.] Beninkasa cerifera, [L.] शिव, [Hariv. 14882] N. of a रक्षस्, [MBh. iii, 16372] तुण्ड cf. अस्थि-, कङ्क-, काक-, कृष्ण-, वायस-, सूक्ष्म-; कटु- and तिक्त-तुण्डी
|