केवल [kēvala] a. a. [केव् सेवने वृषा˚ कल]
Peculiar, exclusive, uncommon; किं तया क्रियते लक्ष्म्या या वधूरिव केवला
[Pt.2.134.] Alone, mere, sole, only, isolated; स हि तस्य न केवलां श्रियं प्रतिपेदे सकलान् गुणानपि
[R.8.5;] न केवलानां पयसां प्रसूति- मवेहि मां कामदुघां प्रसन्नाम् 2.63;15.1;
[Ku.2.34.] Whole, entire, absolute, perfect.
Bare, uncovered (as ground); निषेदुषी स्थण्डिल एव केवले
[Ku.5.12.] Pure, simple, unmingled, unattended (by anything else); कातर्यं केवला नीतिः
[R.17.47.] Selfish, envious.
ली, लम् The doctrine of absolute unity of spirit and matter.
One of the five types of knowledge according to the Jainas; (श्रुतज्ञान, मतिज्ञान, अवधिज्ञान, मनःपर्ययज्ञान and केवलज्ञान).-ली Astronomical science.
-लम् ind. Only, merely, solely, entirely, absolutely, wholly; केवलमिदमेव पृच्छामि
[K.155;] न केवलंअपि not only-but;. वसु तस्य विभोर्न केवलं गुणवत्तापि परप्रयोजना
[R.8.31;] cf. also 3.19;2,31.
Silently, quietly; न हि मेऽव्याहृतं कुर्यात्सर्वलोकोऽपि केवलम्
[Mb.12.2.28.] -Comp.
-अद्वैतम् a particular doctrine of अद्वैत.
-अन्वयिन् see under अन्वय.
-आत्मन् a. a. one whose essence is absolute unity; नमस्त्रिमूर्तये तुभ्यं प्राक्सृष्टेः केवलात्मने
[Ku.2.4.] -ज्ञानम् the highest possible knowledge, (Jaina Phil.).
-ज्ञानिन् m. m. one who has obtained the highest possible knowledge.
द्रव्यम् black pepper.
mere mattar or substance.
-ज्ञानम् highest Knowledge; जयन्ति ते जिना येषां केवलज्ञानशालिनाम्
[Pt.5.12.] -नैयायिकः a mere logician (not proficient in any other branch of learning); so ˚वैयाकरण.
-व्यतिरेकिन् m. m. pertaining to only one of the varieties of inference according to न्यायशास्त्र.