पित्रोः किं स्वं नु भार्यायाः स्वामिनोऽग्नेः श्वगृध्रयोः ।
किमात्मनः किं सुहृदामिति यो नावसीयते ॥१९॥
गर्भधारण पोषण । स्वयें श्रमोनियां आपण ।
माता करी परिपालन । तो हा देह जाण ’मातेचा’ ॥१५॥
एकलेपणें माता । स्वप्नीं न देखे पुत्रकथा ।
जो निजवीर्यनिक्षेपिता । तो हा देहो तत्त्वतां ’पित्याचा’ ॥१६॥
जे अग्नि ब्राह्मण साक्षी करुनी । भार्या आणिली भाक देवोनी ।
जे जीवित्व समर्पोनी । सेवेलागोनी विनटली ॥१७॥
जीसी याचेनि सुखशृंगार । जीसी याचेनि ऐहिक पर ।
ऐसा सूक्ष्म करितां विचार । देहो साचार ’स्त्रियेचा’ ॥१८॥
या देहाचीं आवश्यकें । ’सुहृद बंधू’ जे कां सखे ।
देहाचेनि सुखावती सुखें । देह एके पाखें त्यांचाही ॥१९॥
स्वयें घेऊनियां वेतन । देहो विकिला आपण ।
आज्ञेवीण न वचे क्षण । देहो जाण ’स्वामीचा’ ॥२२०॥
’श्वानशृगालगिधांचें’ खाजें । तरी हा देहो त्यांचा म्हणिजे ।
जीवस्तव देहीं कर्म निफजे । यालागीं देह बोलिजे ’जीवाचा’ ॥२१॥
पिता-माता-स्त्री-पुत्र-स्वजन । देहाचें अवश्य करिती दहन ।
यालागीं देह ’अग्नीचा’ पूर्ण । विचक्षण बोलती ॥२२॥
यापरी देहाचे जाण । विभागी असती आठ जण ।
तेथ ’मी भोक्ता’ हा अभिमान । तो केवळ जाण मूर्खत्वें ॥२३॥
एथ एक ’मी’ विशिष्ट भोक्ता । ’माझा’ देह ऐशी ममता ।
हेचि जाण तत्त्वतां । अधःपाता नेताती ॥२४॥