त्वत्तः पुमान् समधिगम्य यया स्यवीर्यं । धत्ते महान्तमिव गर्भममोघवीर्यः ।
सोऽयं तयानुगत आत्मन आण्डकोशं । हैमं ससर्ज बहिरावरणैरुपेतम् ॥१६॥
पुढतीं सृष्टीचा सृजिता । तूंचि होशी गा अनंता ।
ते उत्पत्तीची अवस्था । मूळकर्ता तूंचि तूं ॥८७॥
तुझी लाहोनि वीर्यशक्ती । होये पुरुषासी पुरुषत्वप्राप्ती ।
तेणें अंगीकारूनि प्रकृती । केलें उत्पत्ती गर्भाधान ॥८८॥
तेचि ते वेळीं प्रकृती । महत्तत्वीं होय गर्भवती ।
पंचतत्वेंसी गर्भीं धरिती । हिरण्यवर्ण अंडातें ॥८९॥
तें अमोघ वीर्य प्रबळ । गर्भीं विश्वाकार बाळ ।
धरिती जाहली वेल्हाळ । ब्रह्मांड सकळ अंडामाजीं ॥१९०॥
जैसें गर्भासी उल्ब जाण । तैसें अंडासी बहिरावरण ।
सप्तधा नेमस्त प्रमाण । तूं निर्माण करविता ॥९१॥
पृथ्वी जल अनल अनिल । नभ आणि अहंकार स्थूळ ।
सातवें तें अतिसबळ । जाण केवळ क्रियासूत्र ॥९२॥
त्या गर्भासी जतनेवरी । तूंचि आंतु आणि बाहेरी ।
रिघालासी सूत्रधारी । खांबसूत्र जैसा कां ॥९३॥
ऐसें जग जाहलें दोघांपासूनी । परी तिसरें न देखों कोणी ।
अवघी सृष्टी दोघाजणीं । दुमदुमुनी भरलीसे ॥९४॥
वाती लावूनि पाहतां । तिसरें न लगेचि हाता ।
दुसरी प्रकृती निर्धारितां । तेही सर्वथा टवाळ ॥९५॥
ऐसा दुजेनवीण एकला । एकलाचि विश्व जाहला ।
आकळीत कौशल्यकळा । मल्लमर्दना श्रीकृष्णा ॥९६॥
एवं एकलेपणें तूं कर्ता । त्यालागीं लेपु न लगे सर्वथा ।
कर्म करूनि तूं अकर्ता । तेचि कथा परियेसीं ॥९७॥