श्रीदेवा ऊचुः ।
नताः स्म ते नाथ पदारविन्दं बुद्धीन्द्रियप्राणमनोवचोभिः ।
यच्चिन्त्यतेऽन्तहृदि भावयुक्तैर्मुमुक्षुभिः कर्ममयोरुपाशात् ॥७॥
विवेकयुक्त प्राणधारणा । मनसा वाचा कर्मणा ।
नमस्कारु तुझिया चरणां । सच्चिद्धना श्रीकृष्णा ॥६७॥
इंद्रियउपरमालागीं जाणा । सांडूनि विषयवासना ।
दश इंद्रियीं लागलों चरणां । नमन श्रीकृष्णा निजभावें ॥६८॥
विषयीं होऊनियां उदास । सांडोनि संसाराची आस ।
चरण चिंतिती तापस । कर्मपाश छेदावया ॥६९॥
ऐसे मुक्तीचिया वासना । मुमुक्षु चिंतिती चरणां ।
त्यांसी अर्धक्षण न येसी ध्याना । दृढ भावना करितांही ॥७०॥
ते प्रत्यक्ष तुझे चरण । आम्हांसी झालें जी दरुषण ।
देव आपुल्या भाग्या आपण । अतिस्तवन करिताति ॥७१॥
देखूनि सगुण स्वरूपासी । एवढी श्लाघ्यता कां म्हणसी ।
जें आलें आकारासी । तें निश्चियेंसी मायिक ॥७२॥
जैसे तुम्ही शरीरधारी । तैसाच मीही एकु शरीरी ।
त्या माझेनि दर्शनेंकरीं । तुम्ही कैशापरी तराल ॥७३॥
ऐसें न म्हणावें जी अनंता । तूं मायेचा नियंता ।
हेंही कळलें असे तत्वतां । समूळ कथा परियेसीं ॥७४॥