(वृत्त-सारंगी)
श्रीविठ्ठला ! साधुवृंदांत दे वास, । हे मागतो बा ! तुला देवदेवास ।
यावे मुखाला सदाही तुज नाम । चित्ती नसो पांडुरंगा ! दुजा काम ॥१॥
श्रीज्ञानदेवा ! तुज्या सर्व ओवीस । गातो, ह्मणे, तूचि विश्वास होवीस ।
जैसी कृति, स्पष्ट तैसी तुज उक्ति । देती समस्ता जडालाहि हे मुक्ति ॥२॥
बा ! नामदेवा ! तुजे साजिरे बोल । वित्तेशसंपत्ति यांचे नव्हे मोल ।
येतोचि हे ऐकता विठ्ठला डोल । सद्वृंद होतेचि सेवावया लोल ॥३॥
बापा तुकोबा ! अभंगी तुज्या भक्ति- । वैराग्य, अन्यत्र ऐसी नव्हे शक्ति ।
केली समस्ती जनी त्वां दया फार । दावी मलाही भवाम्बोधिचा पार ॥४॥
बा ! एकनाथा ! दयाळूंत तू थोर । दीनाजनांचाचि भारी तुला घोर ।
त्वा अंत्यजाचे कडे घेतले पोर । तारी, जसे कोटि, तैसाचि हा मोर ॥५॥
दत्ता ! तुझी कीर्ति गाईन मी गोड । सत्ता करी सत्य, मत्ताप हा खोड ।
मत्तारिषड्वर्ग बा ! एकदा मोड । लत्ता हरी कालियाची कसी खोड ? ॥६॥
श्रीपुंडरीका ! जगी एक तू धन्य । भक्तात न त्वत्सम श्रेष्ठ बा ! अन्य ।
केला उभा देव तारावया अज्ञ । या त्वत्प्रतापासि गाती महायज्ञ ॥७॥
बा ! नारदा ! फार दास स्वये मुक्त । केले तुवा, मान्य देवा तुजे उक्त ।
ते नावडवे मना भोग, जे भुक्त । तारी दयाब्धे ! मला हे तुला युक्त ॥८॥
बा ! मारुते ! प्रेम रामी तुजे फार । सीतेसि शोकाब्धिचा दाविला पार ।
माहात्म्य, रामायणी वर्णिले सार । ऐकोनिया, प्रार्थितो, दीन हा तार ॥९॥
श्रीरामनामा ! तुजा अद्भुत व्याप । आह्मा अनाथांसि तू माय, तु बाप ।
कर्णीहि येवोनि संहारिसी पाप । बाधो न देशी कधी लेशही ताप ॥१०॥
श्रीसाधु हो ! द्या यशोवर्णनी धीर । हा बोलवावा दयेने जसा कीर ।
याला ह्मणा आत्मदासात ये सीर । पावो पर क्षिप्र मोहाब्धिचे तीर ॥११॥
बा ! सद्गुरो ! इष्ट दात्यात तू शूर । राहो न देता तमाते, जसा सूर ।
गाता भवभ्रांतिते घालिसी दूर । वाहो मयूरावरी त्वद्दयापूर ॥१२॥
(उपसंहार-गीतिवृत्त)
श्रीरामाचे करिती जैसे अहितांसि भल्ल भस्म रणी ।
श्लोक तसे बारा हे धरुत रसिक विष्णुवल्लभ स्मरणी ॥१३॥