अभंग २५

मराठी(मूलम्)

जाणीव नेणीव भगवंती नाही ।
उच्चारणी पाही मोक्ष सदा ॥१॥

नारायण हरि उच्चार नामाचा ।
तेथे कळीकाळाचा रीघ नाही ॥२॥

तेथील प्रमाण नेणवे वेदांसी ।
ते जीव जंतूसी केवीं कळे ॥३॥

ज्ञानदेवा फळ नारायण पाठ ।
सर्वत्र वैकुण्ठ केले असे ॥४॥

संस्कृतम्

न भानं न च वाभानं श्रीहरौ विद्यते क्वचित् ।
हरिनामजपात्तस्मान्मोक्षलाभ: सदा भवेत् ॥१॥

नारायण हरे नामोच्चारो यत्र तु विद्यते ।
कलिर्वापि च कालो वा प्रवेशं तत्र नार्हत: ॥३॥

नामशक्ते: प्रमाणं तु वेदा अपि विदन्ति न ।
कथं तच्च विजानीयु: सामान्या जीवजन्तव: ॥४॥

फलरूपो हरे: पाठ इति ज्ञानेश्वरोदितम् ।
तेन वैकुण्ठरूपाश्च देशा: सर्वेऽभवन्मम ॥५॥