अभंग १०

मराठी(मूलम्)

त्रिवेणी संगमी नाना तीर्थे भ्रमी ।
चित्त नाही नामी तरी ते व्यर्थ ॥१॥

नामासी विन्मुख तो नर पापिया ।
हरिवीण धावया न पवे कोणी ॥२॥

पुराणप्रसिद्ध बोलले वाल्मीक ।
नामे तिन्ही लोक उद्धरती ॥३॥

ज्ञानदेव म्हणे नाम जपे हरिचे ।
परंपरा त्याचे कुळ शुद्ध ॥४॥

संस्कृतम्

त्रिवेणीसङ्गमे नानातीर्थेष्वटनमेव वा ।
चित्तं न चेन्नामजपे, सर्वं तद्भ्रमणं वृथा ॥१॥

नामतो यस्तु विमुखो, मूर्तिमत्पापमेव स: ।
उद्धर्तुं तादृशं पापं नालं कोऽपि विना हरिम् ॥२॥

पुराणेषु प्रसिद्ध: स वाल्मीकिरिदमुक्तवान् ।
हरिनामस्मरणतो भुवनत्रयमुद्धरेत् ॥३॥

वदतीदं ज्ञानदेव: श्रीहरेर्नाम यो जपेत् ।
विशुद्धा जायते तस्य सर्वा कुलपरम्परा ॥४॥