अध्याय ३३ वा - आरंभ

श्रीकृष्णपरमात्मने नमः ।
विवर्त्तविमुख विलासचतुरा । विरक्ता विदुपा विरहातुरा । स्वानुरागें क्रीडापरा । नमो गुरुवरा गोविंदा ॥१॥
वास्तव नसतां आभासे । मिथ्यात्वींही जैसें तैसें । यथापूर्व गोचर दिसे । विवर्त्त ऐअसें त्या नाम ॥२॥
तो हा विवर्त्त भवभ्रम । भूतां गुणांचा संभ्रम । संस्कारजनित कामकर्म । रूप नाम अविद्यक ॥३॥
वस्तु वस्तुत्वें अविकार । अध्यारोप विवर्त्तमात्र । जीवा भ्रमवी भवसागर । जेंवि रविकरजल हरणा ॥४॥
मृगां धांवतां रानोमाळें । असाचार तैं कैचें मिळे । हृदय फुटोनि सुकले गळे । क्लेश आगळे मरणान्त ॥५॥
तेंवि सच्चित्सुख वस्तु स्वमेव । तेथें भ्रामक अविद्या माव । अवघा विवर्त्त भवार्णव । विषयार्थ जीव आळुके ॥६॥
असाचार विषयसुख । न फवोनि प्राणी पावती दुःख । बहळसुकृतें भवीं विमुख । धुंडिती चित्सुख मुमुक्षु ॥७॥
ऐसें विरक्त कैवल्यकाम । तद्विलासार्थ तूं सकाम । परम चतुर कल्पद्रुम । स्वजनाभिराम सद्गुरो ॥८॥
त्रितापतप्तां निववावया । निरसूनि भेदभ्रमाची माया । आत्मच्छंदें रासप्रिया । नर्त्तविसी त्यां रतिरसिकां ॥९॥
भवविमुखा त्या व्रजांगना । त्यांची जाणोनि हृद्वेदना । श्रमपरिहारें ऋणोत्तीर्णा । रासनर्तना आरंभी ॥१०॥
योगोत्पलाकरभास्कर । विदुष विरक्त वैष्णप्रवर । स्वात्मनिरत निर्विकार । बोधी शुकेंद्र भूपातें ॥११॥
ऐकें कौरवकुलमंडना । ये अध्यायीं श्रमापहरणा । रासक्रीडा कैवल्यराणा । स्मरमोहना आरंभी ॥१२॥
गोपीमंडळीमध्यें हरि । रासरसिक नर्त्तन करी । वनीं विजनीं गोपकुमरी । कोणे प्रकारीं रमविल्या ॥१३॥
तो हा रसाळ रासोत्सव । परिसावया महानुभाव । सद्गुरुवरदे दयार्णव । आज्ञापिती वक्तृत्वीं ॥१४॥
समर्थ आज्ञा वंदूनि शिरीं । जैशी वदली शुकवैखरी । भाषाव्याख्यान त्या प्रकारीं । सादर चतुरीं परिसिजे ॥१५॥