साम्राज्यवामनटीका - श्लोक ८१ ते १००

हें पवित्र यशा तुझें ते श्री माया असेच कीं ।
जग मायामयी यांत असे सत्य स्वरूपची ॥८१॥
एवं ऐश्वर्य वैराग्य ज्ञान धर्म यश श्री ही ।
षडिवध गुण जे त्यांतें भग नामचि बोलती ॥८२॥
भग तेंचि जग असे आत्मा तोच म्हणूनिया ॥
भग नाम जगीं वंत आत्माच भगवंत तो ॥८३॥
तो आत्मा वंत सुवर्ण भगनाम जगीं नगीं ।
म्हणूनि तो वासुदेव भगवंत हि तो असे ॥८४॥
भगवंत वासुदेव देहीं ब्रम्हांड अंतिंही ।
जाणती कल्पिती त्यातें नमितीच पुन: पुन: ॥८५॥
दिसे निर्गुण बुद्धीतें इंद्रियां जग षडगुण ।
पाहे प्रत्यक्ष निर्गूण भगवान् हरि तो स्वयें ॥८६॥
जगीं षडगुण पाहे जों मनीं आवेश होय तो ।
निजीं निर्गुण षडगुणीं पाहे विश्व हरीच तो ॥८७॥
रीती अनुभवाची हे सर्वभूतींच षडगूण ।
आत्मभक्त अनुभवी त्या सर्वीं भगवंत तो ॥८८॥
त्रिगुणातीत निर्गूण षडगूण सगुणचि जो ।
सेव्यसेवकभावें ही ज्या घ्यानीं वासुदेवची ॥८९॥
वसे सुवर्णचि नगीं भगवंत तसा भगीं ।
भगशब्दें जगचि त्या म्हणूनी वासुदेव तो ॥९०॥
इंद्रियां जो जगद्भास पाहाती जगदीश्वर ।
गुरुक्ती करुनी ज्ञान होतां जें आठवूनि तें ॥९१॥
वासुदेवाय भगवते नमो प्रणवयुक्तची ।
जपती ते ब्रम्हाभूत पदवी पावती स्वयें ॥९२॥
सर्वभूर्ती ब्रम्हादृष्टी भगवंतचि पाहती ।
प्रसन्न वर्तति सदा शोककांक्षादिवर्जित ॥९३॥
सर्वभूतीं न त्यां द्वेष सृष्टी ज्यां भगवद्रुप ।
दिसें जें तें लहरि ती पाहे अमृतसिंधुची ॥९४॥
मुमुक्षा तारि मित्रत्वं दया भूतीं असीच कीं ।
प्रतिबिंबरुपें भोक्ता सर्वत्र वासुदेव ज्या ॥९५॥
न त्या अहंकृति परि स्फुरे प्रारब्ध भोगितां ।
कर्मशक्ती जाणुनी  ते पाहे दु:खसुखीं सम ॥९६॥
भगवद्भाव सर्वत्र क्षेत्रज्ञ जगदीश्वर ।
पाहे करी सुखी नेदी दु:खें भलतया हि तो ॥९७॥
सर्वभूतीं स्वात्मखूण क्षमापरापरधि त्या ।
न दाखवी वक्रभाव कायावाचामनेंहि जो ॥९८॥
द्वादशाक्ष्ररमंत्राच्या जपादीही जपांतिची ।
अर्चिती त्या यथाउक्त उपचारकल्पनात्मकें ॥९९॥
स्वधर्मादिक कर्मे जीं कृष्णपादींच अर्पिती ।
सर्वात्मभावें नमिती अनंतत्व स्मरोनियां ॥१००॥