२०६१
भेदबुद्धि पालटली । कृपा या विठ्ठलीं केली मज ॥१॥
प्रकाश जाहला देहादेहीं । वासना प्रवाहीं वहावली ॥२॥
विषयांचें तें लिगाड । जाहलें देशोधडी आपोआप ॥३॥
एका जनार्दनीं शरण । काया वाचा आणि मन ॥४॥
२०६२
विसर तो अवघा जाहला । विठ्ठला पाहतां ॥१॥
निवारला क्रोधकाम । जाहला तम शांत तो ॥२॥
इंद्रियाची होती चाली । निवांत राहिली एकरुप ॥३॥
दुजेपणाचा भेद गेला । एका ठेला जनार्दनीं ॥४॥
२०६३
सर्व सिद्धि मनोरथ । पंढरीनाथ पहातां ॥१॥
दैन्य दरिद्र्य तें गेलें । सुंदर पाउलें पाहतां ॥२॥
विषयांतें पळ सुटला । सुंदर सांवळां पाहतां ॥३॥
काम क्रोध विलया गेले । श्रीमुख चांगलें न्याहाळितां ॥४॥
एका जनार्दनीं बरें जाहलें । सुंदर देखिलें समचरणक ॥५॥
२०६४
देखणा जाहलों देखणां जाहलों । देखणा जाहलों विठ्ठला ॥१॥
जन्ममरण विसरलें । पाहतां पाहणें हारपलें ॥२॥
तुटली आशापाश बेडी । हेचि जोडी जोडली ॥३॥
एका जनार्दनीं देव । धरिला ठाव न सोडीं ॥४॥
२०६५
जन्ममरणाचें तुटलें सांकडें । कैवल्य रोकडें उभें असे ॥१॥
डोळियाचा डॊळा उघड दाविला । संदेह फिटला उरी नुरे ॥२॥
एका जनार्दनीं संशयाचें नाहीं । जन्ममरण देहीं पुन्हा नये ॥३॥
२०६६
कमळनेत्र पाहतां मन माझें भुललें । योगी ध्याती जयातें रूप पंढरीये आलें ॥१॥
आनंदु वो परमानंदु ध्यातां । समाधी उन्मनी वोवाळणी तत्त्वतां ॥२॥
योगयाग तप न लगे आचरण कांहीं । सुलभ सोपारा वसे सर्वांठायीं ॥३॥
वेदशास्त्र श्रमलें पुराणें भांडतीं । शेषादिकां न कळे कुंठित मती ॥४॥
एका जनार्दनीं पहात आनंदें मन । तद्रुपति झालें जनीं सर्व जनार्दन ॥५॥
२०६७
धन्य धन्य विठ्ठल देव । पाहतां निरसे भेव काळाचें ॥१॥
जाउनी घाला पायीं मिठी । उदार हा जगजेठी ॥२॥
दरुशनें तारी जडजीव । निवारी भेव यमाचें ॥३॥
शरण एका जनार्दनीं । ध्यानीं मनीं विठ्ठल ॥४॥
२०६८
नागर गोमटें रुप तें गोजिरें । उभे तें साजिरें भीमातटीं ॥१॥
पहातां विश्रांति देहा होय शांती । अनुपम्य मूर्ति विठ्ठल देव ॥२॥
भक्ताचिया काजा राहिलासे उभा । कैवाल्याचा गाभा बालमूर्ति ॥३॥
आनंदाचा कंद उभा परमानंद । एका जनार्दनीं छंद मज त्याचा ॥४॥
२०६९
गोमटें गोजिरें पाउलें साजिरें । धरियेलीं गोजिरीं विटेवरी ॥१॥
वेध तो तयाचा मनें कायावाचा । दुजा छंद साचा नाही मना ॥२॥
इंद्रिये धांवतों आकळती ठायीं । विठोबाचे पायीं ठेवियलें ॥३॥
एका जनार्दनीं वेधलेंसे मन । धरुनी चरण दृढ ठेलों ॥४॥
२०७०
उपासना धरुनी जीवीं । आलों गांवीं विठोबाच्या ॥१॥
उभयतांच्या दरुशनें । जाहलें पारणें जीवशिवा ॥२॥
कष्टलों होतों दाहीं दिशा । पाहतां अशा निमाली ॥३॥
केला परिहार श्रम । उरला नाहीं भवभ्रम ॥४॥
जडलें सदा पायीं मन । आतां न करीं साधन ॥५॥
जाहलों जीवें भावें दास । एका जनार्दनीं पुरली आस ॥६॥
२०७१
पाहतां पाहतां परतलें मन । जालें समाधान चित्तीं माझें ॥१॥
संताचें संगतीं लाभ येवढा झाला । पंढरीये पाहिला विठ्ठल देवो ॥२॥
एका जनार्दनीं मनींच बैसला । नवजे संचला दीपु जैसा ॥३॥
२०७२
न माये ध्यानीं योगिया चिंतनीं । नाचतो कीर्तनीं संतापुढें ॥१॥
डोळियाची धणी फिटलीं पारणीं । उभा तो सज्जनीं पंढरीये ॥२॥
एका जनार्दनीं देखियेला डोळां । परब्रह्मा पुतळा बाईये वो ॥३॥
२०७३
इच्छा केली तें पावलों । देखतांचि धन्य जाहलों ॥१॥
होते सुकृत पदरीं । तुमचें चरण देखिलें हरी ॥२॥
गेले भय आणी चिंता । कृतकृत्य जाहलों आतां ॥३॥
आजी पुरला नवस । एका जनार्दनीं जाहलों दास ॥४॥
२०७४
धरिला देव आवाडी मिठी । नोहे तुटी जन्मोजन्मीं ॥१॥
हाचि मुख्य भाव साचा । तुटला जन्माचा विसर ॥२॥
एकपणें पाहतां पोटीं । एका जनार्दनीं जाहली भेटी ॥३॥
२०७५
अवघें या रे चला जाऊं । विठ्ठल रखुमाई पाहुं ॥१॥
अवघे ते भाग्याचें । नाम घेती विठ्ठलाचें ॥२॥
अवघे ब्रह्माज्ञानी । शरण एका जनार्दनीं ॥३॥
२०७६
अवघें साधनें साधिलें । अवघें विठ्ठलरुप जालें ॥१॥
अवघें कर्म नेणतीं धर्म । अवघा तया परब्रह्मा ॥२॥
अवघी सिद्धि समाधी । अवघी तुटली आधिव्याधी ॥३॥
अवघें जालें एकरुप । एक जनार्दनीं स्वरुप ॥४॥
२०७७
अवघे ते दैवाचे । विठ्ठल विठ्ठल वदती वाचे ॥१॥
अवघा धंदा दुजा नाहीं । वाचे विठ्ठल रखुमाई ॥२॥
अवघा संसार करिती । वाचे अवघे विठ्ठल म्हणती ॥३॥
अवघीं कर्में घडलीं तया । अवघें विठ्ठलाचि पायां ॥४॥
अवघा एका जनार्दनीं । अवघा जनीं जनार्दनीं ॥५॥
२०७८
अवघेंची सुख तयासी जोडलें । अवघे पाउलें देखतांची ॥१॥
अवघें ब्रह्मारुप नाहीं कांहीं चिंता । अवघाचि देखतां पांडुरंग ॥२॥
अवघे ते धन्य क्षेत्रवासी दैवाचे । एका जनार्दनीं वाचे विठ्ठल वदती ॥३॥
२०७९
अवघा सुखचा आनंद । अवघा विटेवर परमानंद ॥१॥
अवघें चराचर सुख । अवघे जालिया विमुख ॥२॥
अवघे डोळे भरुनी पहा । अवघे सुखें पूर्ण व्हा ॥३॥
अवघा अंतरीं आठवा । एका जनार्दनीं साठवा ॥४॥
२०८०
अवघें संतां एकमेळ । अवघा देव तो विठ्ठल ॥१॥
अवघे प्रेमरसाचे । अवघे विठ्ठल वदती वाचे ॥२॥
अवघे एकभावी । एका जनार्दनीं सोहंभावी ॥३॥