कांबी

महाराष्ट्र शब्दकोश

   स्त्रीअव . ( क .) सुतास पाजण करण्याकरितां फुलीच्या आकाराच्या केलेल्या काठ्या .
  स्त्री. १ धनुष्याची कांबीट ; धनुर्दड ; कामठा ; ' कंबीवाजे काळाची ' - विउ ८ . १ . २ छडी ; कांठी ' तयाच्या माथीं कांबि वाजे । ' - भाए ६३९ . ' पुढां बोधाचियें कांबीवरी । ' - ज्ञा . १८ . १०७० . ' वळें भक्तरीपू शिरीं कांबी वाजे । ' - राम २९ . ( सं . कमठ = वेळु ; का . कवि )
०आयाळ   घोड्याच्या डोळ्यावरुन खाली लोंबणारी आयाळ व खालपर्यंत लोंबणार्‍या केसाची शेपटी ( ही असणारा घोडा शुभदायक समजला जातो .) - अक्षप १ . ९१ .
०चें   ज्याच्या लांब सळ्या किंवा पट्ट्या करतात असें लोखंड ; ( इं .) बार आयनें .
लोखंड   ज्याच्या लांब सळ्या किंवा पट्ट्या करतात असें लोखंड ; ( इं .) बार आयनें .
०तासप   ( गो .) पळून जाणें .

मराठी वाक्संप्रदाय - वाक्यप्रचार

   कांबी तासप
   ( गो.) पळून जाणें.