-
स्त्री. १ धाक ; भयोत्पादक तेज ; वजन ; छाप . त्या राजाची अशी जरब होती कीं , नांव ऐकतांच शत्रू थरथरा कांपत असत . २ दरारा ; दटावणी . ( क्रि० देणें ; दाखविणें ). त्याला जरब देतांच तो करकन लवला . ३ भीति ; धास्ती ; वचक . ( क्रि० खाणें ; धरणें ; पावणें ; घेणें ). चाबूकस्वारावांचून घोडा जरब खाणार नाहीं पंतोजीची हाक ऐकतांच पोरांला जरब बसली . ४ तोफ . मोठमोठया पल्ल्याच्या जरबा । - ऐपो २१६ . शिंदेही बाणांचे रोख पाहून जरबा सुरू करितात . - ख ११ . ५६६१ . ५ शिक्षा ; मार . ज्यांनीं मग्रूरी केली त्यांचे प्रांतांस व त्यांस जरब दिली . - मराचिथोशा ४७ . ६ नाणें पाडणें ; छाप ; शिक्का . अलीगोहराचा शिक्का दिल्लींत पडला ... पातशहाची जरब मोडून याचें नांवें करणें . - रा १ . ३६३ . [ अर . झर्ब ] ( वाप्र . )
-
०खाणें भीति बाळगणें . हा दांडगा कोणाची जरब खाणार नाहीं .
-
०पिणें भीति घेणें . जरबणें - भिणें ; भय पावणें ; धास्ती घेणें ; धाकांत असणें . सामाशब्द - जरब , जरबदार - वि . १ अतिशय मोठें , प्रचंड ( ओझें , माप ). त्या मापापेक्षां हें माप जरब आहे . २ फार जड , भारी ; जबर . ( किंमत , दर ). या लुगडयास आठ रुपये किंमत जरब . ३ त्रासदायक ; जुलमी ; कठिण ( नोकरी , धंदा ). ४ थकवा आणणारें ; फार जड ; भारी ; राक्षसी ( ओझें ). ( अतिशयपणा , विस्तृतपणा , भारीपणा किंवा त्रासदायकपणा दाखविण्यासाठीं या शब्दाचा उपयोग करितात ).
-
०वान वि. १ दरार्याचा . २ कर्तृत्ववान . जरबवान पुरुष आहे , त्याचे तोंडांत दौलत आहे . - हौके १०९ . जरबी - वि . १ अरेरावी ; वचक , धास्ती बसविणारा . २ भयंकर ; जुलमी ; त्रासदायक ; भयोत्पादक . ३ तीक्ष्ण ; प्रखर ( शस्त्र , पशु ). [ जरब ]
Site Search
Input language: