स्थाणु [sthāṇu] a. a. [स्था-नु पृषो˚ णत्वम्] Firm, fixed, steady, stable, immoveable, motionless; नित्यः सर्वगतः स्थाणुरचलोऽयं सनातनः
[Bg.2.24;] [Mb.1.34.5.] णुः An epithet of Śiva; स स्थाणुः स्थिरभक्तियोगसुलभो निःश्रेयसायास्तु वः
[V.1.1.] A stake, post, pillar; अपि स्थाणुवदासीनः
[Pt.1.49;] किं स्थाणुरयमुत पुरुषः.
A peg, pin; स्थाणौ निषङ्गिण्यनसि क्षणं पुरः
[Śi.12.26.] The gnomon of a dial.
A spear, dart.
A nest of white ants.
A drug or perfume called Jeevaka.
Stump, trunk; लता वल्लीश्च गुल्मांश्च स्थाणूनश्मन एव च
[Rām.2.8.6.] A particular posture in sitting. -m., n. A branchless trunk or stem, any bare stalk or stem, pollard. -Comp.
-छेदः one who cuts down the trunks of trees, one who clears away timber; स्थाणुच्छेदस्य केदारमाहुः शल्यवतो मृगम्
[Ms.9.] 44.
-दिश् f. f. the north-east.
-भूत a. a. become motionless (as the trunk of a tree).
-भ्रमः mistaking anything for a post.