उपजीव् [upajīv] 1
[P.] To live upon, subsist by, derive livelihood from, be supported by; उपजीव्यमानपादच्छायः
[K.5;] कां वृत्तिमार्य उपजीवति
[Mk.2;] संवाहकस्य वृत्तिम् ibid.; शेषास्तमुपजीवेयुर्यथैव पितरं तथा
[Ms.9.15;] [Y.2.31.] To live under, be dependent on, serve; अम्भसामुपचयाय उपजीवति स्म
[Śi.9.32.] To make use of, derive materials (for writing from); तदेतद्भारतं नाम कविभिस्तूप- जीव्यते
[Mb.] To practise; ते (ब्राह्मणाः) सम्यगुपजीवेयुः षट्- कर्माणि यथाक्रमम्
[Ms.1.74.] -Caus. To use, to make the most of;
[Ks.]