पंचीकरणादी अभंग - ६ ते १०

६
तुम्ही आम्ही करूं देवाचा निश्चय । जया नाहिं लय तोचि देव ॥१॥
देव हा अमर नित्य निरंतर । व्यापूनि अंतर देव राहे ॥२॥
देव राहे सदा सबाह्य अंतरीं । जीवा क्षणभरी विसंबेना ॥३॥
परी विसंबेना जीवासि नेणवे । म्हणोनियां धांवे नानामतीं ॥४॥
नानामतीं देव पाहतां दिसेना । जंव तें वसेना ज्ञान देहीं ॥५॥
ज्ञान देहीं वसे तया देव दिसे । अंतरीं प्रकाश ज्ञानदृष्टि ॥६॥
ज्ञानदृष्टि होतां पाविजे अनंता । हा शब्द तत्वतां दास म्हणे ॥७॥

७
रात्रंदिवस मन राघवीं असावें । चिंतन नसावें कांचनाचें ॥१॥
कांचनाचें ध्यान परस्त्रीचिंतन । जन्मासी कारण हींच दोन्ही ॥२॥
दोन्ही नको धरूं निंदा नको करूं । तेणें हा संसारू तरसील ॥३॥
तरसील भवसागरीं बुडतां । सत्यचि अनंताचेनि नामें ॥४॥
नामरूपातीत जाणा तो अनंत । दास म्हणे संतसंग धरा ॥५॥

८
ब्रह्मा विष्णु रूद्र जयाचे अवतार । तोचि देव थोर जाण बापां ॥१॥
जाण बापा देव देहासी निर्मिता । तो देव तत्वतां ठाईं पाडीं ॥२॥
ठाईं पाडी देव साधूचे संगती । दास म्हणे गती पावसील ॥३॥

९
चंदना संगती चंदनचि होती । होय काळी माती कस्तुरिका ॥१॥
कस्तुरिका होय कस्तुरीच्या योगे । साधूचेनि संगें साधुजन ॥२॥
साधुजन होती संगति धरितां । मिळणी मिळतां गंगाजळी ॥३॥
जेवितां अमृत अमर होइजे । अचळ पाविजे साधुसंगें ॥४॥
साधुसंगें देव आपणचि होय लक्षण अद्वय बाणलिया ॥५॥
बाणलिया तया निःसंगाचा संग । होइजे निःसंग आपणचि ॥६॥
आपणचि ध्यानीं बैसला आसनीं जनीं आणि वनं देव भासे ॥७॥
देव भासे तेणें आपण भुलला । तेणें गुणें जाला देव अंगें ॥८॥
देवाचे संगती देवचि होईजे । चतुर्भुज राजे वैकुंठीचे ॥९॥
वैकुंठींचे राजे ध्यानी अहर्निशीं । वंदिती साधूसि दास म्हणे ॥१०॥

१०
दुर्जनसंगती कदा धरूं नये । घडती अपाये बहुविध ॥१॥
बहुविध जाले अपाय बहुतां । तेचि सांगों आतां सावकाश ॥२॥
कुसंग हे माया धरितां संगती । गेले अधोगती नेणों किती ॥३॥
चांडाळा संगती होइजे चांडाळ । होय पुण्यशीळ साधुसंगें ॥४॥
कुरूंदासंगती झिजला चंदन । कुसंगें जीवन नासतसे ॥५॥
खाराचे संगती नासे मुक्ताफळ । होतसे तात्काळ कळाहीन ॥६॥
लाखेच्या संगती सोनें होय उणें । दुग्ध हें लवणें नासतसे ॥७॥
दुर्जनसंगती सज्जन ढांसळे । क्रोध हा प्रबळे अकस्मात ॥८॥
दास म्हणे संग त्यागीं दुर्जनाचा । धरा सज्जनाचा आदरेंसी ॥९॥