हरिवरदा - पसायदान

हरिगुरुवरप्रसादसिद्धि । हे प्रार्था सकामबुद्धि ।
ग्रंथश्रवणीं दुष्टोपाधि । कोणा कधीं न स्फुरतु ॥
बद्ध मुमुक्षु आणि मुक्त । त्रिविध जनांचा संघात ।
श्रवणीं बैसतां शुद्धचित्त । अधिकारवंत होआवे ॥
हेतुवाद सांडुनिया । सद्भाव उपजे पाखंडिया ।
श्रवणाधिकार कुतर्किया । प्रत्यय बाणोन उपलभो ॥
कर्मठाची सकाम बुद्धि । तुटोनि बाणो चित्तशुद्धि ।
अपरोक्षबोधाचा संवादीं । अधिकारसिधि त्यां हो पां ॥
अनन्यप्रेमा सद्गुरुचरणीं । सर्वां उपजो अंतःकरणीं ।
निंदा द्वेष कोणा न मनीं । श्रवणमात्रीं न रुचावा ॥
मोडो खळाची वक्रता । निष्काम सत्कर्मीं हो आस्था ।
सर्वभूतीं एकात्मता । प्रेम वाढों परस्परें ॥
कडसणीची अहाच मात । सन्मात्रैक शुद्ध शाश्वत ।
विश्वाभास तद्विवर्त । मुख्य परमार्थ हा विवळी ॥
सच्छिब्दें जें सन्मात्र वस्त । तन्मय होऊनि वर्तती स्वस्थ ।
तयां सज्जनांसी सांघात । होऊनि स्वहित सर्वा हो ॥
दीनानुकंपी समर्थ संत । शुकासारखे अकस्मात ।
वरदें करोत अधिकारवंत । पढतां ग्रंथ सद्भावें ॥

- ‘ हरिवरदा ’, ४९४७४-४८२