अध्याय ३४ वा - श्लोक १ ते ५

श्रीशुक उवाच :- एकदा देवयात्रायां गोपाला जातकौतुकाः ।
अनोभिरनडुद्युक्तैः प्रययुस्तेंऽबिकावनम् ॥१॥

रासक्रीडा संपल्यावरी । कोणे एके शुभावसरीं । नंदादि गोप सहपरिवारीं । देवयात्रार्थ निघाले ॥३७॥
उत्साहयुक्त विभव तवकें । गाडे शृंगारिले कवतुकें । गोपाळ आभरणें अंशुकें । लेवूनि वृषभ जुंपिती ॥३८॥
समृद्धि घालूनि गाडियावरी । गोप निघाले आनंदगजरीं । पातले अंबिकाकांतारीं । राम मुरारी समवेत ॥३९॥
जयजयकार नामस्मरणें । वाद्यें वाजती जलदस्वनें । अंबिकावनीं निर्मळस्थानें । धरूनि अवघे उतरले ॥४०॥

तत्र स्नात्वा सरस्वत्यां देवं पशुपतिं विभुम् । आनर्चुरर्हणैर्भक्त्या देवीं च नृपर्तेऽबिकाम् ॥२॥

शौचाचार सारूनि आधीं । स्नानें सारिली यथोक्तविधि । तीर्थविधानें नेलीं सिद्धि । सरस्वतीच्या जीवनें ॥४१॥
सकळ देवतांमाजि जो विभु । तो समस्तीं पूजिला शंभु । पूजाद्रव्येंशीं समारंभु । रुद्राभिषेकपुरस्सर ॥४२॥
तैशीच पूजिली अंबिका । जे कां मृडानी जगदंबिका । फलां पुष्पां दिव्यांशुकां । रत्नां माणिकां अर्पूनी ॥४३॥
भक्तिपूर्वक लागती चरणीं । पुष्पांजळि समर्पूनी । प्रदक्षिणा नानास्तवनीं । भवभवानी तोषविली ॥४४॥
त्यावरी ब्राह्मणाकारणें । बल्लव देती अनेक दानें । फळकामना न धरूनि मनें । शिवप्रीत्यर्थ म्हणोनियां ॥४५॥

गावो हिरण्यं वासांसि मधु मध्वन्नमादृताः । ब्राह्मणेभ्यो ददुः सर्वे देवो नः प्रीयतामिति ॥३॥

सवत्सा सद्गुग्धा सगुणा । सालंकृता सौम्या तरुणा । स्वर्चिता धेनु सदक्षिणा । सुब्राह्मणां समर्पिल्या ॥४६॥
मुख्य दानाचें लक्षण । मिथा नामगोत्रकीर्त्तन । स्वसत्तेचें निवर्त्तन । उत्पादन परिसितां ॥४७॥
इत्यादि त्यागपुरस्सर । केलीं गोदानें अपार । द्रव्यदक्षिणा यथोक्त पात्र । विधिसुमंत सुशोभित ॥४८॥
ग्रहतुष्ट्यर्थ अष्टलोह । अष्टविध वस्त्रसमूह । शिवप्रीत्यर्थ जे जे अर्ह । विधिपूर्वक दश दानें ॥४९॥
धेनुहिरण्यवस्त्रादानें । तिलाज्यमधुभूमिधान्यें । विविधरत्नें मधुर अन्नें । विप्रांकारणें अर्पिलीं ॥५०॥
सवेग ऐसीं दानें समस्त । सर्वीं सारूनि श्रद्धावंत । नामस्मरणें आनंदभरित । राहिले व्रतस्थ ते दिवशीं ॥५१॥

ऊषुः सरस्वतीतीरे जलं प्राश्य धृतव्रताः । रजनीं तां महाभागा नंदसुनंदकादयः ॥४॥

नंद सुनंद आणि उपनंद । वृषभानादि बल्लववृंद । प्राशूनि सरस्वतीकबंध तटीं सानदं निशी क्रमिती ॥५२॥
महाभाग हें संबोधन । पुण्यश्लोकांचें पुण्याख्यान । राजा परिसें सावधान । जाणोनि सज्ञान शुक बोधी ॥५३॥  

कश्चिन्महानहिस्तस्मिन्विपिनेऽतिबुभुक्षितः । यदृच्छयाऽगतो नंदं शयानमुरगोऽग्रसीत् ॥५॥

तंव ते रात्रीं अंबिकावनीं । नंद निद्रिस्त विश्रांतिशयनीं । अजगरजाति महाफणी । होता बहुदिनीं बुभुक्षित ॥५४॥
जनसमुदाय प्रजागरें । सांचलें जाले त्या चेइरे । यदृच्छेकरूनियां संचारें । ग्रासिता झाला नंदातें ॥५५॥