श्रीदत्तात्रेयाचीं पदे - संग्रह ७

६१. सर्वकाळ डोळां दिसो तुझी मूर्ति ॥ योगीयाच्या पती दत्तराया ॥धृ.॥
सांवळें गोंडस रूप सुकुमार ॥ दाऊनी समोर प्रेम देई ॥१॥
निर्गुण वैभव ब्रह्मादिकां नकळे ॥ मी तरी दुबळें बाळ तुझें ॥२॥
आवडीनें पायां घालीन मीठी ॥ तेथूनीयां नुठी कांही केल्या ॥३॥
न मागे आणीक नाहीं दुजी आस ॥ दत्तापायीं वास देईं सदा ॥४॥(पंतमहाराज)

६२. दिगंबर मूर्ति उभी कृष्णातीरीं ॥ यतिरूपधारी होऊनियां ॥धृ.॥
दंडकमंड्लू शोभताती करीं ॥ साजे अंगावरी भस्मऊटी ॥१॥
दिव्य चरणकमळीं पादुका शोभती ॥ वेदसवें असती श्वानरूपें ॥२॥
गळा अक्षमाळ भगवें अंबर ॥ वृक्ष औदुंबर कामधेनू ॥३॥
आवडिचें ध्यान हाचि ब्रह्यानंद ॥ दत्त बाळा भेद नाहीं कांही ॥४॥(पंतमहाराज)

६३. दत्त दिगंबर अत्रिनंदना ॥ त्रिभुवन संचारीं ॥ भक्तवत्सला भक्ति देउनी ॥ भजनीं प्रेम भरी ॥धृ.॥
मंदमति मी परि भजनाची ॥ ह्रदयीं आस भारी ॥ बुद्धिचालका अंतर्यामी ॥ वदवी तुझी थोरी ॥१॥
चरणपल्लवीं ठेवि दयाळा वास करी अंतरीं ॥ निजानंदवैभव दाउनी ॥ चुकवी भवफेरी ॥२॥
दीन हीन पामर श्वान मी ॥ लोळतों तव द्वारीं ॥ निशिदिनीं दत्तनाम भुंकतों । प्रेम देईं नरहरी ॥३॥(पंतमहाराज)

६४. भजनप्रेम देईं बालावधूता ॥धृ.॥
जान समाधि कल्पित सर्व ॥ न लगे योगचिंता ॥१॥
जीवनन्मुक्ति विदेह स्थिति ॥ जीवस्वप्नवार्ता ॥२॥
चरणसुखामृत पाजुनी नित्य ॥ घेईं पदरीं दत्ता ॥३॥(पंतमहाराज)

६५. दत्तावधूता किती तूं श्रमसी । भक्तांसाठी निशिदिनीं झुरसी ॥धृ.॥
धांवा न करितां धांवुनि येसी । वर न मागतां अभय देसी ॥१॥
आपुला म्हणवून पदीं ठेविसी ॥ योगक्षेमाची चिंता वाहसी ॥२॥
भक्त म्हणतां मुक्त करिसी । दत्ता बुडविलें निज प्रेमरसीं ॥३॥(पंतमहाराज)

६६. क्षणोक्षणीं विसरतों तुला । परी राखिसी निशिदिनीं मजला ॥धृ॥
सेवा स्मरण कांही न करितां । योगक्षेम वाह्तोसी भला ॥१॥
अभय देउनी सुखवीसी सतत । मूढ दास निश्चिंत केला ॥२॥
बालावधूत दत्त प्रभू तूं । प्रेमानंद विश्वीं दाविला ॥३॥(पंतमहाराज)

६७. धरियेले गे माय श्रीगुरुचे पाय । मीपण जेथें समूळ गेलें तूं पण कैचें काय ॥धृ.॥
कार्यकारण भाव हेही झाला वाव । त्रिपद महावाक्य याचा करितां अनुभव ॥१॥
शबलद्वय गेलें शुद्धपण आलें । असिपद तेंही येथें समूळ मिथ्या झालें ॥२॥
सर्वात्मक एक सद्‌गुरुमाय देख ॥ माणिक म्हणे गुरुशिष्य याचा नसे थाक ॥३॥

६८. धांव सखे गुरु दत्त माऊली ॥धृ.॥
हंबरोनि तुज पाडस बाहे । येउनि पाजवी पान्हा गाऊली ॥१॥
विविध तापें तापतसे उन्हाळा । येऊनी धरि तूं कृपेची साउली ॥२॥
माणिक म्हणे प्रभू येई तूं लवकरी । लागलेंसे मन तुझिया पाउलीं ॥३॥

६९. द्त्तासी गाईन दत्तासी पाहिन । वाहिलें हें मन रे दत्तापायीं ॥धृ.॥
दत्त स्वयंरूप दत्त माय बाप । माझे त्रिविध ताप रे दत्त वारी ॥१॥
दत्त ज्ञानज्योती दत्त गुरुमूर्ति । दत्त हरी भ्रांती रे माणिकाची ॥२॥

७०. दत्ता ब्रह्मचारी रे बह्मचारी । त्रिभुवनांत तुझी फेरी ॥दत्ता०॥
शेंषाचलीं आसन । माहुरगडांत निद्रास्थान ॥१॥
काशीत स्नान करी । चंदन लावी पंढरपुरी ॥२॥
कोल्हापुरीं फिरे झोळी । भोजन करीत पुरि पांचाळी ॥३॥
तुळजापुरीं धुई हस्त । मेरूशिखरीं समाधिस्त ॥४॥
माणिक सद्‌गुरुनाथा ॥ जगद्‌व्यापक अत्रीसुता ॥५॥(माणिकप्रभू)