ऐश्वर्य कादम्बिनी - सप्तमी वृष्टिः

शीघ्रगैः प्रति निवेदिते हरौ
दुन्दुभिः किल जगर्ज सुस्वनम् ।
मङ्गलध्वनिरभूद्गृहे गृहे
काननानि दधिरे मधुस्रुतिम् ॥१॥

उदिते विधौ प्रमुदे दधे ।
व्रजभूरसौ जलधिर्यथा ॥२॥
समुपागते बत माधवे ।
अटवीव सागमदेत ताम् ॥३॥

परिषस्वजिरे हरिं मुदा
निजभावनिखिला व्रजौकसाः ।
स्रवदस्रपरीतवक्षसो
वरनीपस्तवकप्रभोज्ज्वलाः ॥४॥

तत्रागतास्ते मुनयो वनस्था
द्रष्टुं हरिं संयमिनो वनस्थाः ।
सम्पूजितास्तेन धृतात्मभावास्
तं तुष्ठुवुः संस्फुरदात्मभावाः ॥५॥

सर्वेश्वरस्त्वं परमुक्तिदस्त्वं
स्वात्मप्रदस्त्वं स्वजनानुरागी ।
त्वमेव विज्ञानसुखात्ममूर्तिः
श्रीवत्सलक्ष्मीनिलयस्त्वमेव ॥६॥

विभ्राजितः कौस्तुभकान्तिवृन्दैर्
जगज्जनिस्थेमलयैकहेतुः ।
अचिन्त्यशक्तिः पुरुषादिरूपो
विध्यादयो देव तवैव भृत्याः ॥७॥

गोविन्द नन्दात्मजकंसवंश
निसूदनः श्रीधरः नः पुणीहि ।
श्रीगोकुलाधीश जयत्वमुच्चैर्
इह स्वकैः सार्धमुदारकीर्तिः ॥८॥

तव भक्तिरच्युत करोति परां
मुदिरद्युते मुदमुदारमणे ।
प्रति देहि तां नवविधां तदिमां
वृणुमो वयं वरमतोन न परम् ॥९॥

शिविका रथवाजिराजितर्
विपिनेषु स्वजनैरथावृतः ।
विहरन्रसभोजनैरथो
मुमुदेऽसौ परयाश्रियार्चितः ॥१०॥

सखिभिः सह धेनुसञ्चयान्
स्वसमानैर्गुणरूपसम्पदा ।
गिरिराजवनेषु पालयन्
विविधाः केलिकलास्ततान सः ॥११॥

वनिताः स नितान्तसुन्दरीर्
निशि वृन्दाविपिने विशन्दरीः ।
सुखसीमविलासलालसः
प्रभुरानन्दमयोऽप्यरीरमत॥१२॥

एता विष्णोर्नन्दपुत्रस्य नित्या
लीलानित्यानन्दमूर्तेः प्रदिष्टाः ।
श्रद्धावद्भिः कीर्त्यमानाः समन्तात्
संसाराग्निप्रौढमुन्मूलयति ॥१३॥

विद्याभूषणप्रणीतं हरिचरितं
चित्सुखात्मकं ह्येतत।
परिगीतं शुकमुनिना सदसि
सेव्यं स्वरूपमिव ॥१४॥

ऐश्वर्यापरिकीर्तनाद्व्रजविधोः कृष्णस्य ये साधवस्
तापाग्निप्रतिलीढहृत्सरसिजा म्लायन्ति शुष्यत्त्विषः ।
तेषां तापविमर्दनाय विशदा श्रीसार्वभौमप्रभोः
कारुण्यादुदितेयमाशु भवतादैश्वर्यकादम्बिनी ॥१५॥

ऐश्वर्ये पूर्वेयं पूर्वपर्वा
कादम्बिनी नन्दसुतावलम्बा ।
स्याद्भूवियत्सिन्धुशशाङ्कशाके
सतां प्रिया तच्चरणाश्रितानाम् ॥१६॥

इत्यैश्वर्यकादम्बिन्यां
श्रीगोकुलागमनाद्युत्तरलीलावर्णनं नाम
सप्तमी वृष्टिः
॥७॥