पठन्तो नामानि प्रमदभसिन्धौ निपतिताः
स्मरन्तो रूपं ते वरद कथयन्तो गुणकथाः ।
चरन्तो ये भक्तास्त्वयि खलु रमन्ते परममू -
नहं धन्यान् मन्ये समाधिगतसर्वाभिलषितान् ॥१॥
गदक्लिष्टं कष्टं तव चरणसेवारसभरे -
ऽप्यनासक्तं चित्तं भवति बत विष्णो कुरु दयाम् ।
भवत्पादाम्भोजस्मरणरसिको नामनिवहा -
नहं गायं गायं कुहचन विवत्स्यामि विजने ॥२॥
कृपा ते जाता चेक्तिमिव न हि लभ्यं तनुभृतां
मदीयक्लेशौघप्रशमनदशा नाम कियती ।
न के के लोकेऽस्मिन्ननिमयि शोकाभिरहिता
भवद्भक्ता मुक्ताः सुखगतिमसक्ता विदधते ॥३॥
मुनिप्रौढा रूढा जगति खलु गूढात्मगतयो
भवत्पादाम्भोजस्मरणविरुजी नारदमुखाः ।
चरन्तीशं स्वैरं सततपरिनिर्भातपरचित् -
सदानन्दाद्वैतप्रसरपरिमग्नाः किमपरम् ॥४॥
भवद्भक्तिः स्फीता भवतु मम सैव प्रशमये -
दशेषक्लेशौघं न खलु हृदि संदेहकणिका ।
न चेद् व्यासस्योक्तिस्तव च वचनं नैगमवचो
भवेन्मिथ्या रथ्यापुरुषवचनप्रायमखिलम् ॥५॥
भवद्भक्तिस्तावत्प्रमुखमधुरा त्वद्गुणरसात्
किमप्यारूढा चेदखिलपरितापप्रशमनी ।
पुनश्र्चान्ते स्वान्ते विमलपरिबोधोदयमिल -
न्महानन्दाद्वैतं दिशति किमतः प्रार्थ्यमपरम् ॥६॥
विधूय क्लेशान् मे कुरु चरणयुग्मं धृतरसं
भवत्क्षेत्रप्राप्तौ करमपि च ते पूजनविधौ ।
भवन्मूर्त्यालोके नयनमथ ते पादतुलसी -
परिघ्राणे घ्राणं श्रवणमपि ते चारुचरिते ॥७॥
प्रभूताधिव्याधिप्रसभचलिते मामकहृदि
त्वदीयं तद्रूपं परमसुखचिद्रूपमुदियात् ।
उदञ्चद्रोमाञ्चो गलितबहुहर्षाश्रुनिवहो
यथा विस्मर्यासं दुरुपशमपीडापरिभवान् ॥८॥
मरुद्गेहाधीश त्वयि खलु पराञ्चोऽपि सुखिनो
भवत्स्नेही सोऽहं सुबहु परितप्ये च किमिदम् ।
अकीर्तिस्ते मा भूद् वरद गदभारं प्रशमयन्
भवद्भक्तोत्तसं झटिति कुरु मां कंसदमन ॥९॥
किमुक्तैर्भूयोभिस्तव हि करुणा यावदुदिया -
दहं तावद् देव प्रहितविविधार्थप्रलपितः ।
पुरः क्लृप्ते पादे वरद तव नेष्यामि दिवसान्
यथाशक्ति व्यक्तं ननिनुतिनिषेवा विरचयन् ॥१०॥
॥ इति भक्तस्वरूपादिवर्णनं तृतीयदशकं समाप्तम् ॥