जैसें योगेश्र्वरें मायाजाळ ॥ कीं सहस्र किरणें तममंडळ ॥ कीं अरुणानुजें सर्पकुळ ॥ विदारून सांडिजे जैसें ॥१॥
कीं शुष्कवना हुताशन ॥ भस्म करी न लागतां क्षण ॥ कीं जलदजाळ प्रभंजन ॥ विदारून सांडी जैसा ॥२॥
खरा बाण सोडित रणरंगीं ॥ अगस्तिदत्त कवच रामाचे आंगीं ॥ त्याचें बिरडें छोदोनि वेगीं ॥ खालीं पाडिलें राक्षसें ॥३॥
ऐसें विपरीत देखिलें ॥ विमानीं देव गजबजिले ॥ समस्तही चिंतूं लागले ॥ रघुवीरासी कल्याण ॥४॥
मग खरें मांडिलें निर्वाण ॥ शक्तिवरद चारी बाण ॥ सहस्राक्षही निवारण ॥ करूं न शके जयांचें ॥५॥
प्रळयींच्या चार सौदामिनी ॥ तैसे बाण सुटले ते क्षणीं ॥ परी नवल जाहलें नयनीं ॥ भूचर खेचर पाहती ॥६॥
चारी बाण तये वेळे ॥ रघुपतीच्या भातां रिघाले ॥ ब्रह्मयाचे मुखीं प्रवेशले ॥ चारी वेद जैसे कां ॥७॥
कीं चारी नद्या समुद्रांत ॥ येऊन मिळती अकस्मात ॥ कीं आनंदवनींच्या कमळांत ॥ भ्रमर चारी बैसले ॥८॥
असो देव करिती जयजयकार ॥ पुढें असिलता घेऊन खर ॥ सुरकैवारियावरी असुर ॥ चपळेऐसा धांविन्नला ॥९॥
मग चंडिशकोदंडभंजन ॥ प्रचंड दोर्दंडेंकरून ॥ सोडिला वसिष्ठदत्त बाण ॥ अनिवार अखंड जो ॥२१०॥
तेणें खराचें शिर छेदोन ॥ तत्काळ परतला दिव्य बाण ॥ श्रीराम तुणीरामाजी येऊन ॥ आपले आपण प्रवेशला ॥११॥
विजयी जाहला रघुनंदन ॥ पुष्पें वर्षती देवगण ॥ विषयकंठहृदयमखपालन ॥ निजभावेंसी पूजिला ॥१२॥
चौदासहस्र राक्षस अद्भुत ॥ त्यांत उरला नाहीं एक जिवंत ॥ रणीं एकला रघुनाथ ॥ सीता सौमित्र पाहती ॥१३॥
महाप्रलयीं सर्व निरसून ॥ एक परब्रह्म उरे निर्वाण ॥ तैसा दशकंठदर्पहरण ॥ एकला रणीं विराजे ॥१४॥
कीं सर्व निरसोनि कर्मजाळ ॥ निवृत्तितटीं संत निश्र्चळ ॥ तैसा राम तमालनीळ ॥ एकला रणीं विराजे ॥१५॥
कीं गिळोनि सर्व नक्षत्रांसीं ॥ एकला मित्र निरभ्राकाशीं ॥ त्यापरी सीतामनचकोरशशी ॥ एकला रणीं विराजे ॥१६॥
बहुत काष्ठें जाळोनि अग्न ॥ एकला उरे दैदीप्यमान ॥ त्याचपरी कौसल्यानंदन ॥ एकला रणीं विराजे ॥१७॥
शब्दध्वनि निरसुनी ॥ एकलाचि अर्थ बैसे मनीं ॥ कीं जडत्व सांडोनि धरणी ॥ क्षमारूप उरे जेवीं ॥१८॥
कीं शीतळत्व सांडोनि जळ ॥ जीवनत्व उरे निर्मळ ॥ दाहकत्व सांडोनि तेज समूळ ॥ प्रकाशरूपें उरे जैसें ॥१९॥
कीं समीरें सांडोनि चंचळपण ॥ एक पवनत्व उरे पूर्ण ॥ कीं शून्यत्व सांडोनि गगन ॥ व्यापकत्व उरे जैसें ॥२२०॥
कीं शब्दजाल निरसोनि समस्त ॥ वेदस्वरूपीं होय समाधिस्थ ॥ तैसा असुर संहारोनि रघुनाथ ॥ उभा निःशब्द उगाचि ॥२१॥
काम क्रोध आणि मत्सर ॥ हेचि त्रिशिरा दूषण खर ॥ रणीं संहारोनि समग्र ॥ निजभक्त सुखी राखिले ॥२२॥
दुर्वासना हेचि शूर्पणखा ॥ विरक्तिशस्त्रें घेवोनि देखा ॥ बोध लक्ष्मण रामसखा ॥ निर्नासिका केली तेणें ॥२३॥
आशा मनशा कल्पना ॥ भ्रांती भुली इच्छा तृष्णा ॥ त्या देखोनि बोधलक्ष्मणा ॥ पळत्या जाहल्या राक्षसी ॥२४॥
झाडलिया जैसा केर ॥ शुद्ध दिसे जेवीं मंदिर ॥ तैसें दंडकारण्य गोदातीर ॥ असुररहित जाहलें ॥२५॥
स्थूळ लिंग आणि कारण ॥ निरसोनि उरे शुद्ध ज्ञान ॥ तैसें जनस्थानीं ब्राह्मण ॥ सुखें नांदों लागले ॥२६॥
ब्राह्मण मारतील म्हणोनी शूर्पणखा घेऊन राक्षसिणी ॥ भेणें पळाली तेथूनि ॥ लंकेस जाऊन शंख करी ॥२७॥
सेवक सांगती दशमुखा ॥ निर्नासिकी जाहली शूर्पणखा ॥ शंख करी तेणें लंका ॥ दुमदुमली समग्र ॥२८॥
मग तीस पाचारोन रावण ॥ एक तीं पुसे वर्तमान ॥ ती म्हणे राम लक्ष्मण ॥ जनस्थानीं आलेरे ॥२९॥
लक्ष्मणें गौरविलें मजलागुनी तुझी भगिनी म्हणोनी ॥ त्रिशिरा खर दूषण समरंगणी ॥ सहपरिवारें वधियेले ॥२३०॥
शंबरीस वधोन सवेग ॥ सौमित्रें नेले काळखड्ग ॥ चालो लागले सन्मार्ग ॥ याग जप तप आणि व्रतें ॥३१॥
गोदातीर जनस्थान ॥ तेथें सुखें नांदती ब्राह्मण ॥ अखंड करिती वेदाध्ययन ॥ निःशंक पूर्ण सर्वदा ॥३२॥
आतां तुझी लंका घेऊन ॥ हेही ब्राह्मणासी देईल दान ॥ जळो तुझी आंगवण ॥ कासयाय वदन दाविसी ॥३३॥
तुझ्या उरावरी धनुष्य पडिलें ॥ तें क्षणमात्रें रामें भंगिलें ॥ तेव्हांच तुझें काळें वदन जाहलें ॥ सकळ रायां देखतां ॥३४॥
सीतेसारखी नोवरी ॥ नाहीं ब्रह्मांडमंडपामाझारी ॥ ते हातींची दवडोनि निर्धारीं ॥ पळोन येथें आलासी ॥३५॥
तरीच तुझा पुरुषार्थ जनीं ॥ जरी सीता आणिसी हिरोनी ॥ तिचें सौंदर्य रूप पाहोनी ॥ वनचरेंही भुलती ॥३६॥
ऐसी शूर्पणखा अनुवादली ॥ मग तें रावणे संबोखिली ॥ तेव्हां मनामाजी ते वेळीं ॥ युक्ति सुचविता पैं जाहला ॥३७॥
म्हणे मृगवेष धरूनि निर्मळ ॥ पाठवूं मारीच मातुळ ॥ मृग वधाया तत्काळ ॥ काकुत्स्थ जाईल वनातें ॥३८॥
मग आणूं जानकी दिव्यरत्न ॥ ऐसें विचारी द्विपंचवदन ॥ असो इकडे जानकी लक्ष्मण ॥ पर्वताखालीं उतरलीं ॥३९॥
सद्रद होवोनि जनकनंदिनी ॥ मिठी घाली राघवचरणीं ॥ म्हणे धन्य लीला दाखविली नयनीं ॥ अतर्क्य करणी वेदशास्त्रां ॥२४०॥
जाहले उदंड अवतार ॥ परी कोणाचे परतले नाहीं शर ॥ तों ऋषि धांवले समग्र ॥ श्रीरामचंद्र वेष्टिला ॥४१॥
म्हणती कौसल्यागर्भरत्ना ॥ जलदगात्रा शतपत्रनयना ॥ ताटिकांतका मखपाळणा ॥ भवमोचना भवहृदया ॥४२॥
जयजयकार करिती ऋषीश्र्वर ॥ पूर्ण ब्रह्मानंद रघुवीर ॥ अभंगविजयी श्रीधर ॥ शरयु तीरविहारी जो ॥४३॥
स्वस्ति श्रीरामविजयग्रंथ सुंदर ॥ संमत वाल्मीकनाटकाधार ॥ सदा परिसोत पंडित चतुर ॥
चतुर्दशाध्याय गोड हा ॥ ओंव्या ॥२४४॥