-
अभिभू [abhibhū] 1. [P.]
-
अभिभू n. (सो.क्षत्र.) काश्यपुत्र । यह द्रौपदीस्वयंवर में होगा [म.आ.१७७.९] । भारतीय युद्ध में यह पांडव पक्ष में था [म. द्रो.२२.१९] । इसको वसुदानपुत्र ने मारा [म.क.४.७४] ।
-
To overcome, subdue, conquer, vanquish (of persons or things); prevail over, predominate, defeat; (hence) excel, surpass; अभिभवति मनः कदम्बवायौ [Ki.1.23;] अभिभूय विभूतिमार्तवीम् [R. 8.36;4.56;6.29,16.1;] [K.52,53;] [Mu.3.2;] [Ms. 7.5;] धर्मे नष्टे कुलं कृत्स्नमधर्मोऽभिभवत्युत [Bg.1.4] predominates over, overpowers; so शोकाभिभूत, विपद्˚, काम˚ &c.
-
To attack, seize or fall upon, assail; विपदोऽभिभवन्त्य- विक्रमम् [Ki.2.14;] अभ्यभावि भरताग्रजस्तया [R.11.16,84;] [Bṛi. S.33.3;] ममापि सत्त्वैरभिभूयन्ते गृहाः Ś.6 infested; परित्रायध्वं मामनेन मधुकरेणाभिभूयमानाम् [Ś.1.] attacked, troubled; अभ्यभून्निलयं भ्रातुः [Bk.6.117.]
Site Search
Input language: