कान्तिः [kāntiḥ] [कम् भावे क्तिन्]
Loveliness, beauty,
[Me. 15;] अक्लिष्टकान्ति
[Ś.5.19.] Brightness, lustre, brilliance;
[Me.84.] Personal decoration or embellishment.
Wish, desire.
(In Rhet.) Beauty enhanced by love; (S. D. thus distinguishes कान्ति from शोभा and दीप्तिः रूपयौवनलालित्यं भोगाद्यैरङ्गभूषणम् । शोभा प्रोक्ता सैव कान्ति- र्मन्मथाप्यायिता द्युतिः । कान्तिरेवातिविस्तीर्णा दाप्तिरित्यभिधीयते 13, 131).
A lovely or desirable woman.
An epithet of Durgā.
A digit of the moon.
N. N. of Lakṣmī; भूषणानि महार्हाणि ददौ कान्तिः शुभां स्रजम्
[Bhāg.1.65.29.] -Comp.
-कर a. a. beautifying, illuminating, brightening.
-द a. a. beautifying, adorning.
(दम्) bile.
clarified butter.
-द, -दायक, -दायिन् a. a. adorning.-भृत् m. the moon.