विशेषक [viśēṣaka] a.
Distinguishing, distinctive.
Restrictive; ननु विशेषकः शब्दः श्रूयते ब्रह्मवर्चसकमिति । नैष विशेषकः । उपाधिकर एषः । ŚB. on
[MS.4.3.2.] कः, कम् A distinguishing feature or characteristic, an attribute.
A discriminative or distinguishing quality.
A mark on the forehead with sandal, saffron &c.
Drawing lines of painting on the face and person with coloured unguents and cosmetics; प्रत्याख्यातविशेषकं कुरबकं श्यामाव- दातारुणम् M.3 5; स्वेदोद्गमः किंपुरुषाङ्गनानां चक्रे पदं पत्रविशेषकेषु
[Ku.3.33;] [R.9.29;] [Śi.3.63;1.84.] -कः A particular form of speech; cf. विशेषोक्ति.
-कम् A group of three stanzas forming one grammatical sentence; द्वाभ्यां युग्ममिति प्रोक्तं त्रिभिः श्लोकैर्विशेषकम् । कलापकं चतुर्भिः स्यात्तदूर्ध्वं कुलकं स्मृतम् ॥.