प्राजापत्य [prājāpatya] a. a. [प्रजापतिर्देवताऽस्य यक्]
Sacred to Prajāpati; सर्वदैवत्यं प्रीक्षितं प्राजापत्यमालभन्त
[Bṛi. Up.1.2.7;] [Mb. 12.6.44.] Born of Prajāpati (Brahmā); जहुः परि- ग्रहव्रीडां प्राजापत्यास्तपस्विनः
[Ku.6.34.] Belonging to Prajāpati; प्राजापत्योपनीतं तदन्नं प्रत्यग्रहीन्नृपः
[R.1.52.] त्यः One of the eight forms of marriage in Hindu law, in which the father gives his daughter to the bridegroom without receiving any present from him in order that the two may live happily and faithfully together; सहोभौ चरतां धर्ममिति वाचानुभाष्य च । कन्याप्रदानमभ्यर्च्यं प्राजापत्यो विधिः स्मृतः ॥
[Ms.3.3;] or इत्युक्त्वा चरतां धर्मं सह या दीयतेऽ- र्थिने । स कायः (i. e. प्राजापत्यः) पावयेत्तज्जः षट् षड् वंश्यान्सहात्मना ॥
[Y.1.6.] N. N. of the confluence of the Gaṅgā and Yamunā (प्रयाग); (also n.).
(with तिथि) The eighth day in the dark half of the month of Pauṣa.
N. N. of Viṣṇu.
A kind of fast or penance; (व्यहं प्रातस्त्र्यहं सायं त्र्यहमद्यादयाचितम् । त्र्यहं परं च नाश्नीयात् प्राजापत्यमिति स्मृतम् ॥); प्राजापत्यं चरेत् कृच्छ्रमब्दमेकं समाहितः
[Ms.11.15.] The heaven of the manes (पितृलोक).
A descendant of प्रजापति; द्वया ह प्राजापत्या देवाश्चासुराश्च
[Bṛi. Up.1.3.1.] त्यम् Giving away the whole of one's property before entering upon the life of an ascetic; also प्राजापत्या.
Generative energy, procreative power.
A particular sacrifice (for appointing a daughter to raise issue in default of male heirs).