अनुबन्धिन् [anubandhin] a. a. (oft. at the end of comp.)
(a) Connected with, attached or related to; अहो सरसरमणी- यानुबन्धिनी स्त्रीजनकथा Māl.1 having for its contents or subject-matter &c.; परिचर्यानुबन्धी
[Dk.11] continuing. (b) Mixed or blended with; नीलकण्ठकलकेकानुबन्धिना मन्द्र- हुङ्कृतेन मामनुमन्यते
[Māl.9.] Followed by, accompanied with; having in its train, resulting in having as a consequence; तदियमापत्समन्ततोऽनर्थानुबन्धिनी
[Dk.6;] अय- मर्थोऽर्थानुबन्धी 67; शास्त्रं शास्त्रान्तरानुबन्धि 156; दुःखं दुःखानुबन्धि V.4 one misfortune closely follows another, or misfortunes never come single;
[K.349;] महोदयैस्तस्य हितानु- बन्धिभिः
[Ki.1.2;] कर्मानुबन्धीनि मनुष्यलोके
[Bg.15.2;] गुणा गुणानुबन्धित्वात्तस्य सप्रसवा इव
[R.1.22] being associated with.
Lasting, thriving, prosperous, growing apace, continuous; uninterrupted; अपि त्वदावर्जितवारिसंभृतं प्रवाल- मासामनुबन्धि वीरुधाम्
[Ku.5.34;] ऊर्ध्वं गतं यस्य न चानुबन्धि
[R.6.77] continuous uninterrupted or all pervading;
[K.246,33.]