अधिकारिन् [adhikārin] अधिकारवत् [adhikāravat] अधिकारवत् a. [अस्त्यर्थे इनि मतुप् वा]
Possessed of authority, having power; निःस्पृहो नाधिकारी स्यात्
[Pt.1.164;] सन्धिविग्रहकार्य˚, कार्य˚
[H.3.] Entitled to, having a right to; सर्वे स्युरधिकारिणः; so उत्तराधिकारिन् heir; धनग्रहण˚ &c.; तपस्यनधिकारित्वात्
[R.15.51] not qualified or authorised.
Belonging to, owned by.
Fit for. -m.
(रीवान्) An official, officer; न निष्प्रयोजनम् अधिकारवन्तः प्रभुभिराहूयन्ते
[Mu.3;] a functionary, superintendent, head, director, governor.
A rightful claimant, proprietor, master, owner.
One qualified to sacrifice or perform sacred works.
Man as the lord of creation.
One well versed in the Vedānta.