अभ्युत्थानम् [abhyutthānam] 1 Rising (from a seat) to do honour, rising in honour of; नाभ्युत्थानक्रिया यत्र
[Pt.2.62.] Starting, departure, setting out; arrangements for starting; अभ्युत्थानं त्वमद्यैव कृष्णपक्षचतुर्दशी । कृत्वा निर्याह्यमावास्यां विजयाय बलैर्वृतः ॥
[Rām.6.92.62.] Rise (lit. and fig.), elevation, exaltation, prosperity, dignity, a position of dignity or authority; (तस्य) नवाभ्युत्थानदर्शिन्यो ननन्दुः सप्रजाः प्रजाः
[R.4.3;] यदा यदा हि धर्मस्य ग्लानिर्भवति भारत । अभ्युत्थान- मधर्मस्य तदात्मानं सृजाम्यहम्
[Bg.4.7] when impiety increases or is in the ascendant.
Sunrise.