अस्ताचलीं सूर्य, हें किर्र घन रान,
घाटींतली वाट, पायीं नसे त्राण. ध्रु०
ती गर्जना ऐक, हें हादरे रान !
ती मृत्युची हांक भयसूचना जाण. १
ये सांजचा पांथ, त्या थांबावायास
लावी इथे चौकि राजा दयावान ! २
हें झोपडें क्षुद्र, ती पाहिं परि खाट,
फळमूळकंदांस नाहीं इथें वाण. ३
त्या बोरजाळींत खुळखूळ वाहून
बोलावि ओढाहि करण्यास जलपान. ४
मी पेटवीं आग काटेरि झगर्यांत,
पाणी करीं ऊन, येईं करीं स्नान. ५
रे कोसचे कोस नाहीं कुठे गांव,
टेकावया अंग नाहीं कुठे ठाण. ६
घरची तुला ओढ, बघती तिथे वाट,
धोक्यामधें ऐक झोकूं नको प्राण. ७
निघतां उद्यां सूर्य, तूं लाग मार्गास,
दावीन मी वाट हातीं धनुर्बाण. ८